γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου
Το άτυπο προνόμιο των εκάστοτε αρχηγών και Προέδρων να καταρτίζουν τα ψηφοδέλτια των κομμάτων αποτελεί κατάφωρη παραβίαση του δικαιώματος των μελών να επιλέγουν μεταξύ αυτών που θεωρούν κατάλληλους και ικανούς να τους εκπροσωπήσουν.
Οι φυτευτοί και οι έμπιστοι κλείνουν τις θέσεις στα ψηφοδέλτια και συνήθως εκλέγονται χάρις στη στήριξη που τους παρέχουν τα τοπικά τσιράκια της κομματικής νομεγκλατούρας. Μοιραία αυτό οδηγεί στην απομάκρυνση πολλών τοπικών στελεχών που θα μπορούσαν να εισφέρουν σε μια ομαλή διαδικασία ανανέωσης του πολιτικού προσωπικού των κομμάτων. Συγχρόνως, η επιβολή εκ των άνω δεν επιτρέπει την ανάπτυξη ισχυρών δεσμών των διαφόρων υποψηφίων με την κοινωνία, δεσμών οι οποίοι θα λειτουργούσαν αποτρεπτικά στο παρακμιακό φαινόμενο των μεταπηδήσεων από κόμμα σε κόμμα ή των διαγραφών με απλή απόφαση του Προέδρου.
Είναι γνωστό το παράδειγμα σημερινού βουλευτή που εκλέχθηκε με τον Συνασπισμό. Στη συνέχεια, έγινε Δήμαρχος Χερσονήσου Κρήτης με τη ΝΔ. Μετά, διορίσθηκε Ευρωβουλευτής με το ΠΑΣΟΚ και τέλος εκλέχθηκε με λίστα βουλευτής με το ΠΟΤΑΜΙ. Σήμερα οδεύει προς ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή τη μήτρα απ’ όπου ξεκίνησε.
Τέτοια ακραία φαινόμενα δεν θα υπήρχαν αν τα μέλη των κομμάτων, έχοντας υποχρεώσεις και δικαιώματα, επέλεγαν το ψηφοδέλτιο της περιοχής τους. Όσο για τον εκάστοτε αρχηγό, το υπάρχον σύστημα προβλέπει την ειδική λίστα Επικρατείας μέσω της οποίας μπορεί να διορίζει και να εκλέγει, κάμπτοντας βασικές αρχές του κοινοβουλευτισμού και χωρίς την βάσανο της λαϊκής ψήφου, εκείνους τους λίγους που τους θεωρεί απολύτως αναγκαίους ως αιρετούς συνεργάτες του.
Η συζήτηση για την τροποποίηση του Συντάγματος, μπορεί να αναδείξει το ζήτημα του τρόπου συγκρότησης και λειτουργίας των κομμάτων καθώς και του καθορισμού της διαδικασίας συμμετοχής στις λίστες των προς ψήφιση υποψηφίων βουλευτών.
Έτσι, θα απαλλαγούμε και από τους διάφορους ημιτασιόν δικτάτορες, που λειτουργούν με κοινοβουλευτικό μανδύα και επιβάλλουν τους πρόθυμους να συνταχθούν με τα συμφέροντα που οι «αρχηγοί» εκπροσωπούν.
