γράφει η Θέκλα Μεταξά -ερευνήτρια αστρολογίας
Φεύγει γρήγορα ο Νοέμβριος, και αφήνει πίσω του για μας, ένα δώρο. Αφήνει ένα «Βασιλιά». Ναι, ναι, μην σας κάνει εντύπωση. Ένα «Βασιλιά». Βέβαια δεν είναι κάποιος πολύ σπουδαίος Βασιλιάς, γι’ αυτό και αποκαλείται «Βασιλίσκος».
Στις 29 Νοεμβρίου το μεσημέρι, η Σελήνη εγκαταλείπει το ζώδιο του Λέοντα, και μπαίνει στο ζώδιο της Παρθένου. Εκεί λοιπόν, στην τελευταία μοίρα του Λέοντα, βρίσκεται κοντά στο αστέρι «Βασιλίσκος», ή αλλιώς, «Στην καρδιά του αστερισμού του Λέοντα». Ο Βασιλίσκος, γνωστός διεθνώς με το όνομα Regulus είναι ο φωτεινότερος αστέρας του Λέοντα, και ένας από τους φωτεινότερους του βορείου ημισφαιρίου. Το όνομά του (μικρός βασιλιάς) προέκυψε από το γεγονός ότι κυβερνούσε, όπως πίστευαν τα αρχαία χρόνια, τις ουράνιες υποθέσεις. Θεωρείται ένας από τους 4 βασιλικούς αστέρες, που κάποτε σηματοδοτούσαν τις 2 ισημερίες και τα 2 ηλιοστάσια. Συγκεκριμένα ο Βασιλίσκος βρισκόταν κοντά στο θερινό ηλιοστάσιο, ήταν ο παρατηρητής του Βορρά, γι’ αυτό και είχε τη φήμη της αιτίας της καλοκαιρινής ζέστης. Λέγεται πως αυτό το αστέρι, μαζί με το Στάχυ (Spica), αποκάλυψαν στον Ίππαρχο το φαινόμενο της μετάπτωσης των ισημεριών, δηλαδή, την αργή μεταβολή της διευθύνσεως του γήινου άξονα.
Πρόκειται για ένα τριπλό αστέρι, στην καρδιά του Λέοντα, γι’ αυτό ονομάστηκε και Cor Leonis. Πώς λεγόταν η περίφημη μαφιόζικη οικογένεια στην ταινία «Νονός»; Ονομαζόταν CORLEONE. Μήπως είχε κάποια σχέση με τον αστέρα; Ίσως η άντληση δύναμης;
Μια επιγραφή που βρέθηκε στην αρχαία Νινευή της Μεσοποταμίας, γράφει πως «όταν το αστέρι στην καρδιά του Λέοντα είναι σκοτεινό, η καρδιά των ανθρώπων είναι δυστυχισμένη». Οι αστρολόγοι της Αναγέννησης έλεγαν πως ο Βασιλίσκος είναι φορέας δόξας, πλούτου και δύναμης και πως η παρουσία του στο γενέθλιο ωροσκόπιο, δείχνει βασιλική καταγωγή.
Ο Βασιλίσκος μπήκε στο ζώδιο του Καρκίνου το έτος 2345 π. Χ., στο ζώδιο του Λέοντα το 156 π.Χ., και το 2012 μπήκε στο ζώδιο της Παρθένου.
Στις 29 Νοεμβρίου λοιπόν το μεσημέρι, ο Βασιλίσκος θα βρίσκεται κοντά στη Σελήνη όπως είπαμε, και βέβαια, το γεγονός αυτό έχει και το μήνυμά του. Οι παλιοί αστρολόγοι έγραφαν πως στη θέση αυτή, δείχνει πως υπάρχουν μεταφυσικά ενδιαφέροντα, ισχυροί φίλοι, κίνδυνοι από εχθρούς και από ψεύτικους φίλους, δημόσια αναγνώριση, μεγάλη δύναμη, τιμές και δόξες, πλούτη, αλλά όλα αυτά τα καλά σπανίως διαρκούν πολύ, και ακολουθεί η βία, οι φασαρίες και οι ασθένειες. Κρίμα.
Όπως είναι φυσικό, ο αστερισμός του Λέοντα, πολλές φορές έπαιξε σημαντικό ρόλο στην Ελληνική Μυθολογία. Χαρακτηριστικός είναι ο Άθλος του Ηρακλή σχετικά με τον Λέοντα της Νεμέας, που φρουρούσε το παλάτι της Θεάς Σελήνης, η οποία από λάθος τον έσπρωξε και τον έριξε στη γη, όπου αυτός περιφερόταν και τρομοκρατούσε τον κόσμο. Το λιοντάρι ως ζώδιο, συμβολίζει τον εγωισμό, την επιθετικότητα και την απόλυτη κυριαρχία πάνω στους άλλους. Ο Ηρακλής πέταξε τα όπλα του και αποφάσισε να αντιμετωπίσει το λιοντάρι σώμα με σώμα. Το αντιμετώπισε και το νίκησε. Ήταν μια άγρια πάλη, το ίδιο άγρια που πρέπει να είναι η πάλη με τον εγωισμό, την αλαζονεία, και την επιθετικότητα. Μετά από αυτή τη νίκη απέναντι στο λιοντάρι, ο άνθρωπος – Ηρακλής, αποκτά μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα με αυτοσυγκράτηση και αυτοέλεγχο.
