Η χθεσινή ψηφοφορία στο Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου ήταν η ταφόπλακα της «δημιουργικής συλλογιστικής Τατούλη» σχετικά με την ουσία του ΣΔΙΤ που πρότεινε, ως μοντέλο διαχείρισης των απορριμμάτων της Πελοποννήσου.
Το μοντέλο αυτό στηριζόταν σε δύο άξονες.
** Την αποφυγή του πολιτικού κόστους κατά την διαδικασία ανεύρεσης και χωροθέτησης των οικοπέδων εγκατάστασης των εργοστασίων επεξεργασίας καθώς και των αναγκαίων ΧΥΤΥ, και
** Την αποφυγή της χρηματοδοτικής δαπάνης για την ολοκλήρωση του εγχειρήματος.
Η υπερψήφιση της πρότασης Τατούλη, για την καταναγκαστική απαλλοτρίωση των αναγκαίων οικοπέδων προκειμένου η ΤΕΡΝΑ να εγκατασταθεί, αποκάλυψε πως το σκεπτικό της ανεύρεσης από τον ιδιώτη κατασκευαστή του αναγκαίου χώρου, δεν κατέστη δυνατόν να εφαρμοσθεί.
Το ίδιο βεβαίως συμβαίνει και με την αποφυγή χρηματοδότησης από το δημόσιο καθώς είναι γνωστό πως η ΤΕΡΝΑ επιδοτείται με το 40% της αξίας του υπερ-κοστολογημένου έργου ενώ το υπόλοιπο θα καταβάλλουν οι δημότες με τη μορφή πολύ υψηλών Δημοτικών Τελών.
Παρ’ όλα αυτά, και παρά την εντυπωσιακά ισχυρή αντίθεση, Κοινωνίας, Περιφερειακών συνδυασμών και πολιτικών κομμάτων, ο Πέτρος Τατούλης πέτυχε το ανέλπιστο. Με μόλις 23 ψήφους έναντι των 57 συνολικά Περιφερειακών Συμβούλων (οι υπόλοιποι απουσίαζαν ή ψήφισαν λευκό -3- και αρνητικά -12-), έλαβε μια απόφαση που επιτρέπει να γίνει ένα ακόμη βήμα προς την κατεύθυνση του Φαραωνικού και τεχνολογικά ξεπερασμένου έργου για την υλοποίηση του οποίου προσπαθεί (με ανεξήγητο φανατισμό) επί 8 ολόκληρα χρόνια.
Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο Περιφερειακός Σύμβουλος Γιώργος Γαβρήλος, «το γεγονός ότι απαιτήθηκαν 8 ολόκληρα χρόνια για να γίνει ένα βήμα προς την κατεύθυνση αντιμετώπισης του μεγάλου προβλήματος των σκουπιδιών στην Πελοπόννησο, καταδεικνύει και το μέγεθος της αποτυχίας του Πέτρου Τατούλη στον σχεδιασμό μιας στρατηγικής που θα συμβάδιζε με τις ανάγκες και τα συμφέροντα της κοινωνίας».
