«…Δηλώνω ευθαρσώς, ευσυνειδήτως δε, ότι θέλω πολλά! Θέλω αυτά τα ωραία και δύσκολα, που φτάνουν ως το μεδούλι και δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη. Θέλω φρέσκους ανθρώπους, ανεξαρτήτως ηλικίας κι όχι γερασμένες και φθαρμένες προσπάθειες. Θέλω σφιχτό εναγκαλισμό της ουτοπίας με την πραγματικότητα. Θέλω …πεισματάρικους στόχους και όχι χλιαρές υποσχέσεις. Θέλω σταθερές φωνές, ρεαλιστικές, σκληρές κι αληθινές, που να αγαπάνε την Ελλάδα. Που να σκαλίζουν την ιστορία της και να βγάζουν προοπτική. Ηγέτες με γνώση και σύγχρονο όραμα, που θα ξαναθυμίσουν στους Έλληνες αυτά που τις τελευταίες δεκαετίες οδηγήθηκαν στη λήθη. Οι άχρωμοι και άοσμοι πολιτικοί, δεν είναι ηγέτες! Η πολιτική του καφενείου και της πλατείας, των πάνελ, των φλας και των δημοσκοπήσεων, μας οδήγησε στο μοιραίο και τυχαίο. Ναι θέλω πολλά. Τόσα αξίζει η ψυχή. Και η Ελλάδα περισσότερα…»!
