Η στρατηγική Κωστούρου, οι “κολονέλοι της αντίδρασης” και η πολιτική τους περιθωριοποίηση από την κοινωνία του Ναυπλίου

γράφει ο Πολύδωρος Ιππ Δάκογλου

Δυο τρεις είναι όλοι και όλοι αυτοί που κατηγορούν συνεχώς την δημοτική αρχή Ναυπλίου, χρησιμοποιώντας επιχειρήματα που αντλούν από τα όσα μάθαιναν στον καιρό της αριστερής τους εφηβείας.

Στα τρία Ναυπλιακά blog που διαχειρίζονται, αναμασούν κάθε τόσο τις κατηγορίες ότι ο Δήμος Ναυπλιέων στερείται Τουριστικής Πολιτικής και Στρατηγικής, ότι δεν κάνει μεγάλα έργα στο δήμο και ότι τον χρεοκόπησε οικονομικά. Γι αυτό και, πολλοί δημότες, τους  χαρακτηρίζουν ως ψευταδόρους και ξεπερασμένους.

Η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική.

Ο Δημήτρης Κωστούρος, αναλαμβάνοντας με αυξημένη λαϊκή δύναμη το τιμόνι της διοίκησης του δήμου Ναυπλιέων, ιεράρχησε και επικεντρώθηκε σε πέντε κύριους τομείς:

* Στην εξυγίανση των οικονομικών,

* Στην δημιουργία Δικτύου Κοινωνικής προστασίας και στήριξης των δημοτών, που επλήγησαν από τις κυβερνητικές πολιτικές.

* Στην στήριξη των Πολιτιστικών κυττάρων του δήμου,

* Στην προώθηση μεγάλων έργων χρηματοδοτούμενων από Ευρωπαϊκά προγράμματα και το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων

* Στην εκπόνηση Στρατηγικής για την Τουριστική Ανάπτυξη του Δήμου και καθορισμό Πολιτικής για την υλοποίηση δράσεων που θα καθιστούσαν τον Τουρισμό πυλώνα ανάπτυξης της οικονομίας του δήμου.

Καταγράφω δυο λόγια για κάθε τομέα:

Τα οικονομικά που παρέλαβε, τα βελτίωσε. Έκανε τους προϋπολογισμούς του Δήμου θετικούς, πλήρωσε μεγάλο αριθμό χρεών χωρίς να δημιουργήσει νέα, μείωσε τις οφειλές προς τους δημότες προμηθευτές του Δήμου και δημιούργησε αποθεματικό ύψους 700.000 ευρώ. Και όλα αυτά παρά τον περιορισμό της κρατικής χρηματοδότησης κατά 60%.

Το Δίκτυο Κοινωνικής Προστασίας που δημιούργησε, υποβοήθησε και στήριξε καλύπτει όλο το φάσμα αναγκών, με την βοήθεια πλήθους εθελοντών που πίστεψαν στην ανάγκη της προσπάθειας. Από την καθημερινή σίτιση, μέχρι την παροχή ενισχυτικής διδασκαλίας και από την ιατρική περίθαλψη μέχρι την παροχή φαρμάκων, ένα αόρατο δίχτυ προστασίας έχει απλωθεί χωρίς να το προβάλλει. Το Συσσίτιο της Ευαγγελίστριας, το Κοινωνικό Φροντιστήριο, οι δωρεάν ιατρικές εξετάσεις και η οικονομική στήριξη σε ειδικές περιπτώσεις, είναι πραγματικότητα.

Οι Σύλλογοι και τα Σωματεία στηρίζονται σε κάθε αίτημα που υπηρετεί την αποκέντρωση της πολιτιστικής δραστηριότητας και την διατήρηση της παράδοσης, χωρίς να παραβλέπονται και οι κεντρικές ενέργειες που δίνουν το χρώμα πολιτισμού στο πρόσωπο του δήμου.

Τα μεγάλα έργα που χρηματοδοτούνται από ξένους πόρους, όπως το Λιμάνι του Ναυπλίου, έχουν ήδη μπει σε τροχιά υλοποίησης. Η θαλάσσια πύλη Επικοινωνίας της πόλης και της ευρύτερης περιοχή «κτίζεται». Το προσεχές δίμηνο ξεκινούν  τα έργα εκβάθυνσης και το 2019 ο κόμβος της ΑΤΕ, η υλοποίηση στοιχείων του master plan, τα πρώτα βήματα του υδατοδρόμιου και της μαρίνας όπου υπάρχουν ενδιαφερόμενοι επενδυτές για ενεργοποίηση του ΣΔΙΤ, κ.α.

Η ανάπλαση της Αιγίου και πιθανόν του Ψαρομαχαλά θα ξεκινήσει πριν από τη Λαμπρή ενώ η κατασκευή του πρότυπου σχολείου στο Ανυφί θα γίνει πράξη άμεσα, δεδομένου ότι έχει ήδη εγκριθεί η χρηματοδότησή του με 2.400.000 ευρώ.

Η ύπαρξη Στρατηγικής για την Τουριστική Ανάπτυξη του Δήμου είναι εμφανής. Η υπάρχουσα μελέτη υλοποιείται βήμα προς βήμα. Το Ναύπλιον καθιερώνεται ως προορισμός για 365 ημέρες το χρόνο, στο υποσυνείδητο Ελλήνων και ξένων επισκεπτών. Επισκεπτών που έχουν να επιλέξουν μεταξύ Αθλητικών ενεργειών, Μουσικών εκδηλώσεων, Γευστικών απολαύσεων, Περιηγητικών ευκαιριών, Ιστορικών χώρων και διαδρομών. Ο Μαραθώνιος Ναυπλίου, ο Παλλαμήδειος Άθλος και το Τρίαθλο Ναυπλίου, είναι τα διαμάντια που η λάμψη τους έχει αντίκρισμα και εκτός Ελλάδος. Η εξωστρεφής επιθετική πολιτική προβολής των δυνατοτήτων της πόλης και των χωριών του δήμου έχει ήδη ξεκινήσει και υλοποιείται με εμφανή τα πρώτα αποτελέσματα.  Η ανεργία στο Ναύπλιο έχει πέσει στο 50% του μέσου όρου της Πελοποννήσου.

Αυτά όλα τα γνωρίζουν και βλέπουν οι τρεις, ξεπερασμένοι από την ζωή και τις επιλογές των Δημοτών. Τα βλέπουν όμως με τα παραμορφωτικά γυαλιά του φθόνου. Τα προσεγγίζουν χρησιμοποιώντας την αρχή της μισής αλήθειας και της παραπληροφόρησης.

Γι’ αυτό και η Τοπική Κοινωνία τους αγνοεί και τους ωθεί όλο και περισσότερο προς το περιθώριο της πολιτικής. Τους εξορίζει στον χώρο της εικονικής πραγματικότητας όπου την  καταβρίσκουν ανταλλάσσοντας, μεταξύ τους, εγκωμιαστικά μηνύματα  και «μπράβο κολονέλο».