Ακούω τους στίχους από το τραγούδι «ΙΤΕ» και μεταφέρω την εικόνα που μου έρχεται στο νου για το σήμερα των Ελλήνων.
«Και τι περιμένεις από ανθρώπους
που τους βιάσαν τις γυναίκες μπροστά στα μάτια τους
και δεν τράβηξαν ούτε τον σουγιά τους.
Απαθώς τότε
κι απαθώς σήμερα
ζητάνε απλώς διαζύγιο.
Τέτοιοι ρουφιάνοι
δεν μπορούν να πολεμήσουν για τίποτε».
Στίχοι γραμμένοι με Πόνο, Καταφορά και Απόφαση.
Πόνο για την παθητική αποδοχή όλων όσων έγιναν κατά την εισβολή του ΑΤΤΙΛΑ στην Κύπρο. Πόνο για την παθητική αποδοχή των όσων συμβαίνουν σήμερα στους Έλληνες.
Καταφορά για τον τρόπο που αντέδρασαν οι πολλοί προτιμώντας το δρόμο της απομόνωσης και της φυγής αντί του δρόμου του αγώνα, στην Κύπρο. Καταφορά και για την αδρανή στάση ηγετών και λαού στο ελλαδικό κράτος, αλλά και την αποστασιοποίηση των πολλών από τα όσα γίνονται σήμερα.
Απόφαση καταδίκης αυτού του είδους των ανθρώπων και απόρριψης της ηττοπάθειας όσων αποδέχτηκαν τη συνεργασία με τον κατακτητή, στην Κύπρο τότε… στην Ελλάδα και την Κύπρο σήμερα.
Οι στίχοι είναι του Παντελή Μηχανικού και η Μουσική του Κωνσταντίνου Στυλιανού. Την συλλογή, που εξέδωσαν οι εκδόσεις ΛΟΓΧΗ, συνοδεύει το ηχητικό CD.
Π.Ι.Δ.
