γράφει ο Νίκος Μπογονικολός*
Θυμάμαι στην όχι πολύ μακρινή εποχή της δεκαετίας του ‘80 όταν μελετούσα την σημασία της διδασκαλίας των μαθηματικών στους μαθητές με μέθοδο την επίλυση προβλημάτων ήμουν πολύ σκεπτικός όταν μάθαινα ότι στις ΗΠΑ είχε καταργηθεί στην βασική εκπαίδευση η διδασκαλία των τεσσάρων αριθμητικών πράξεων αλλά χρησιμοποιούσαν κομπιουτεράκι για αυτούς τους υπολογισμούς.
Δεν το κρύβω ότι τότε πίστευα ότι και αυτή η εκπαίδευση, δηλαδή απομνημόνευσης της προπαίδειας, ήταν αναγκαία στα παιδιά ώστε να μην είναι εξαρτώμενα από τις μηχανές σε βασικές δεξιότητες και γνώσεις.
Στην πορεία διαπίστωσα ότι μάλλον είχα κάνει λάθος και ότι απλά με άλλα μαθηματικά προβλήματα θα μπορούσε να εξασκηθεί στις διαδικασίες μαθηματικής σκέψης ο παιδικός νους.
Τα τριάντα αυτά χρόνια που πέρασαν ζήσαμε εκπληκτικές αλλαγές. Οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές και ακόμα περισσότερο τα έξυπνα κινητά τηλέφωνα κυριαρχούν στην ζωή όλων μας από την προνηπιακή ηλικία. Η χρήση τους σε αντικατάσταση του ραδιοφώνου, της τηλεόρασης, των βίντεο είναι μαζική και ολοσχερής. Ταυτόχρονα οι ίδιες συσκευές είναι και παιχνιδομηχανές ή και λιγότερο εκπαιδευτικά εργαλεία.
Η ύπαρξη ασύρματου Ίντερνετ παντού κάνει πλέον τις συσκευές αυτές αναγκαίες και μέσο αλληλοεπιδράσεων γιά τα παιδιά από το δημοτικό σχολείο ακόμα. Είναι δε ενδιαφέρον πχ ότι η χρήση συμβόλων και εικονιδίων βοηθά να ξεπερνούν την έλλειψη επαρκούς γνώσης γραφής και ανάγνωσης στις πρώτες τάξεις του δημοτικού. Κάθε εφαρμογή όπως το instagram, whatsup και youtube είναι πηγές ενημέρωσης και επικοινωνιακά εργαλεία.
Ως τώρα έχει συζητηθεί και αντιμετωπίζεται το κατάλληλο των περιεχομένων για την παιδική ηλικία. Πράγματι μεγάλος ο κίνδυνος αλλά όχι ο μόνος.
Προκύπτουν τεράστιες προκλήσεις όπως, τι επίδραση θα έχουν στα παιδιά εφαρμογές με χρήση τεχνητής νοημοσύνης, πως θα μπορούν να ιεραρχούν την μαζική πληροφορία που θα δημιουργεί σύγχυση στις προτεραιότητες μάθησης αλλά κυρίως πως θα προετοιμαστούν γιά τις μελλοντικές τεχνολογικές εξελίξεις.
Σε προηγούμενο άρθρο μου ανέφερα την δημιουργία του signalcom την επικοινωνία ανθρώπου μηχανής μέσω των ηλεκτρομαγνητικών σημάτων.
Παρόμοιες εξελίξεις θα έχουμε στην ρομποτική με τα ανθρωποειδή ρομπότ, στις εικονική και εκτεταμένη πραγματικότητα και σε πολλά άλλα που θα δημιουργήσουν τα επόμενα χρόνια ένα νέο περιβάλλον ύπαρξης μας.
Όλα αυτά έχουν ένα χαρακτηριστικό, ταχύτητα μεταβολών και ορμητικά κύματα νέων δεδομένων. Όλα σε ένα ανοικτό περιβάλλον και χωρίς κόστος.
Ποιά είναι λοιπόν η βασική ανάγκη της νέας παιδείας, της τεχνικοεκπαίδευσης, της συνύπαρξης με εξελιγμένες μηχανές της νέας γενιάς.
Θεωρώ το στοίχημα θα είναι η εκπαίδευση να διευκολύνει την γρήγορη αποδοχή του νέου, την ανάπτυξη δυναμικών ιδεών με βάση τον πλούτο των τεχνολογικών παροχών.
Τα παιδιά θα χρησιμοποιούν τον απεριόριστο ψηφιακό πλούτο αλλά με δυνατότητα να τον εμβολιάζουν με νέες ιδέες πέρα από την πρότερη εμπειρία χρήσης της.
Φυσικά μαζί με την ανάγκη καλλιέργειας της αγάπης μεταξύ των ανθρώπων και την απόλυτη προστασία της φύσης. Έτσι και θα προστατευτούν οι έννοιες ανθρωπισμός και φυσικό περιβάλλον αλλά και θα είναι η κοινωνία έτοιμη για τις αλλαγές.
*Ο Νίκος Μπογονικολός είναι επιχειρηματίας.
Δρ. Πληροφορικής – Μαθηματικός
