Σήμερα ξεναγηθήκαμε στον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης από μια φίλη που υπηρετεί με μεράκι και έρωτα, εδώ και χρόνια, ως συντηρήτρια αρχαιοτήτων στον Παρθενώνα (τι τιμή!) και τους υπέροχους συνεργάτες της.
Πράγματι, ο Παρθενώνας είναι μεγαλειώδης…
όμως όλη η συγκίνηση που περίμενα να νιώσω εκεί, ήρθε απρόσμενα καθώς πλησίαζα προς το Ερέχθειο από την δυτική πλευρά……
δάκρυα έτρεχαν και από τα δυο μου μάτια και η σπονδυλική μου στήλη ήταν σε κατάσταση δέους… ανατριχιασμένη!
Και στάθηκα για λίγο κάτω από την ελιά… για να συνέλθω και να ακούσω την ιστορία του από την ξεναγό.
Κατάλαβα γιατί η τόση συγκίνηση όταν έμαθα πως εκεί είναι ο πραγματικός ναός της Θεάς… ο ιερός ναός της Θεάς . … εκεί όπου έκαιγε η άσβεστη ιερή φλόγα της, που φαινόταν από την πόλη το βράδυ… την έβλεπαν οι Αθηναίοι και αισθάνονταν ασφαλείς.
Λέγεται πως όταν ο κατά κόσμον λόρδος Έλγιν απήγαγε την μια Καρυάτιδα, οι κάτοικοι που ζουν κάτω από την σκιά του βράχου άκουγαν κλάμα γυναικών όλη την νύχτα… και δεν μπόρεσαν να κοιμηθούν… ήταν οι αδελφές της που κλαίγανε.
…είδα μάρμαρα πριονισμένα από τον αξιοσέβαστο λόρδο Έλγιν… για να πάρει τις παραστάσεις που είχαν σκαλισμένες επάνω τους… δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται…
Ανεβαίνοντας περπατήσαμε πάνω από το σπίτι του Πρόκλου… που φαίνεται πεντακάθαρα επάνω στην Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Πως πρέπει να ένοιωθε όταν άκουγε από εκεί την καταστροφή του χρυσελεφάντινου αγάλματος της Αθηνάς… από τους Χριστιανούς…
Εκείνο το ίδιο βράδυ λέει, ήρθε στον ύπνο του η Θεά και ο Πρόκλος την ρώτησε… «τώρα που καταστράφηκε ο Παρθενώνας, πού είναι ο ναός σου;» και εκείνη του απάντησε: «στην καρδιά σου…».
Ο τζιχαντισμός έχει πολλά πρόσωπα…
(από facebook της Eleftheria Dakoglou )
