«… Η ατομική κρίση και θέση έχει αλλοιωθεί προ πολλού. Η αντικειμενικότητα επίσης. Κι αυτό γίνεται αφετηρία επαναλαμβανόμενων λαθών. Η ζωή μας δεν κινείται γύρω από μια χούφτα πολιτικούς, μέτριους κατά πλειοψηφία. Αν αυτοί την καθορίζουν, είναι επειδή εμείς το επιτρέψαμε. Αν η Κοινωνία που δημιουργήσαμε δεν μας εκφράζει, αν μας κάνει οκνηρούς, αν δεν μας δίνει τα εφόδια που λαχταράμε, είναι γιατί εμείς σκορπίσαμε. Γιατί εμείς αξιολογήσαμε λάθος την ζωή μας.
Θα πρέπει να “ξανασυστηθούμε” με την πραγματικότητα. Να ξανασμίξουμε με την Κοινωνία. Δεν είμαστε παρά ένα αδύναμο κύτταρό της. Μαζί, αποκτούμε την κρίσιμη μάζα. Την αξιόλογη. Αυτή που θα ξαναβάλει τις ζωές μας στην κανονικότητα.
Ο μόνος αγώνας που αξίζει. Πριν μας αφομοιώσει η μετριότητα. Πριν μετατραπούμε όλοι μας σε πολιτικά φερέφωνα, αναπαράγοντας πολιτική αναρχία, εν αγνοία μας πολύ συχνά. Εξυπηρετώντας “όνειρα” που δεν είναι δικά μας…»
Elena Namini
