Αύριο Πέμπτη, 16 Αυγούστου 2018, και ώρα 11 π.μ. στον αύλειο χώρο του Ιερού Ναού Αγίου Νικολάου Διδύμων, όπου βρίσκεται και το Μνημείο των Ηρώων του Χωριού, θα γίνουν τα αποκαλυπτήρια της προτομής του Διδυμιώτη Ήρωα Κώστα Μπροδήμα.
Ο Κώστας Μπροδήμας έπεσε Ηρωικά στις 16 Αυγούστου 1974 κατά την Μάχη της ΕΛΔΥΚ, μια από τις πλέον φονικές και άνισες μάχες των τελευταίων δεκαετιών.
Ο Κωνσταντίνος Δημητριάδης, ιστορικός ερευνητής και συγγραφέας, γράφει για την μάχη όπου η Δόξα πήρε κοντά της τον στρατιώτη Κώστα Μπροδήμα:
“Η Μάχη της ΕΛΔΥΚ και το ολοκαύτωμα του Στρατοπέδου και των Υπερασπιστών του, θεωρήθηκε από τους ουδέτερους παρατηρητές της ως «Η ΠΙΟ ΑΝΙΣΗ ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΝΕΩΤΕΡΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ» !
Και για να ξέρετε, για αυτό τον λόγο διδάσκεται αυτή η Μάχη στην Βρετανική Στρατιωτική Ακαδημία.
Χάθηκαν περίπου 90 γενναίοι σε αυτήν την Μάχη… Σώθηκε όμως η Λευκωσία.
Σώθηκε χάρη στην απόφαση των ΕΛΔΥΚάριων να μην υποχωρήσουν και να πολεμήσουν σαν Ημίθεοι και από την εμμονή των Τούρκων να μην παρακάμψουν το Στρατόπεδο, αλλά να το καταλάβουν!
Αιωνία τους η μνήμη… Αθάνατοι…”
Ο αντισυνταγματάρχης ΠΖ Παναγιώτης Δ. Σταυρουλόπουλος, ο οποίος ηγήθηκε των μαχητών που κράτησαν επί τριήμερο τους Τούρκους μακρυά από το στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, αφηγείται στο βιβλίο “ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΗΣ ΕΛΔΥΚ”, την στιγμή του θανάτου των ηρώων του 4ου Λόχου, μεταξύ των οποίων και ο στρατιώτης Κώστας Μπροδήμας:
“Ο Διοικητής του 4ου Λόχου Λοχαγός Ιωαννίδης, θυμήθηκε την εντολή μου, ότι «μόνο με προσωπική μου διαταγή» θα εκτελούσαν σύμπτυξη και απαγκίστρωση και μου ζήτησε αμέσως μέσω του αγγελιοφόρου επιβεβαίωση. Του το επιβεβαίωσα και στις 13.45 άρχισε η βιαστική σύμπτυξη – απαγκίστρωση αναγκαστικά με το φως της μέρας.
Ήταν η στιγμή που τα Τουρκικά άρματα Μ47 και Μ48 πέρναγαν τα εξωτερικά συρματοπλέγματα του Στρατοπέδου και εισχωρούσαν μέσα σε αυτό από βορρά (σ.σ. την πλευρά που ήταν το Στρατόπεδο της ΤΟΥΡΔΥΚ) και δυτικά-μετωπικά, από την περιοχή του λεγόμενου «Προμαχώνα».
Ήταν η στιγμή που συμπτύχθηκε και ο 4ος Λόχος προς τα δεξιά της Σχολής Γρηγορίου, καθώς κι εκεί, άρματα περνούσαν μέσα από τις γραμμές του! Μόνο τότε «έσπασε» η άμυνα του 4ου Λόχου…
Άρχισε τότε μια μάχη όπου έβλεπες την απόγνωση, τον θυμό και τον ηρωισμό, να αναμιγνύονται με το πανάρχαιο αίσθημα που προσδίδει ο αγώνας επιβίωσης. Την στιγμή της απαγκίστρωσης βλέπω τον Διοικητή του 4ου Λόχου να καθοδηγεί τους άνδρες του προς τα υψώματα πίσω και αριστερά από την παράταξή τους και μαζί με αυτόν τους λεβέντες Υπαξ/κούς του να φωνάζουν στους σαστισμένους φαντάρους, πολλοί εκ των οποίων δεν μπορούσαν πλέον να προσανατολιστούν μέσα στους καπνούς και τις εκρήξεις, που δημιουργούσαν τα Τουρκικά πυρά που συνεχίζονταν με μανία και από την Τουρκική αεροπορία, που πολυβολούσε τους υποχωρούντες Ελδυκάριους, αλλά και από τις επίγειες δυνάμεις που είχαν «σπάσει» τις γραμμές και πυροβολούσαν ότι κινείται, ακόμα κι αν αυτοί ήταν δικοί τους στρατιώτες».
