γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου
Οι ιδιοκτήτες ψαράδικων καϊκιών, είναι αυτοί που έσωσαν δεκάδες Έλληνες οι οποίοι είχαν καταφύγει στην θάλασσα για να διασωθούν και κολυμπούσαν επί ώρες με τα ρεύματα και τα κύματα που τους παρέσυραν μακριά από τις ακτές. Πολλούς, δεν τους πρόλαβαν και περιορίσθηκαν «να ψαρέψουν» τις σωρούς τους. Σωρούς που η θάλασσα συνεχίζει ακόμη και σήμερα να εκβράζει στην ακτή ή τα ψαράδικα να εντοπίζουν στην ανοικτή θάλασσα.
Το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, πολιτικός προϊστάμενος του Λιμενικού Σώματος, έδωσε προτεραιότητα στην περισυλλογή όσων είχαν καταφύγει στις ακτές και δεν κινδύνευαν πια γιατί οι φλόγες έχοντας κατακάψει την βιομάζα, είχαν πια καταλαγιάσει. Τους ανθρώπους που βεβαίως είχαν προβλήματα κόπωσης, άγχους και ίσως αναπνευστικά και όχι τους ανθρώπους που πάλευαν ώρες με τα κύματα και τα ρεύματα της θαλάσσης. Αυτούς τους έψαχναν και τους «ψάρευαν» τα ψαράδικα που βγήκαν στα ανοιχτά και έψαχναν με δική τους απόφαση, κίνδυνο και έξοδα.
Έστειλε ο Κουρουπλής «Φέρρυ» αγνοώντας τη μορφολογία των ακτών. Έτσι τελικά, τα ανακάλεσε και υποχρεώθηκε να στείλει φουσκωτά και να κάνει μετεπιβίβαση σε μεγαλύτερα σκάφη, ανθρώπων ταλαιπωρημένων και όχι –εν δυνάμει- σε κίνδυνο. Τα μικρά σκάφη του Λιμενικού, στάλθηκαν και αυτά στις ακτές και όχι για περισυλλογή ανθρώπων από την θάλασσα. Ονόμασαν την ανικανότητά τους ως «επιχείρηση διάσωσης» και έδωσαν στην δημοσιότητα στατιστικά στοιχεία με εντυπωσιακά νούμερα.
Η διάσωση, από τους ψαράδες, δεκάδων ανθρώπων από το πέλαγος, είναι μια αλήθεια που την περνούν στο περιθώριο της δημοσιότητας γιατί πονάει. Είναι μια αλήθεια που δείχνει τις λαθεμένες επιλογές των κρατικών οργάνων, όταν αυτά βρέθηκαν μπροστά στις ευθύνες αποφάσεων για την διάσωση των κατοίκων της περιοχής Μάτι. Είναι μια αλήθεια που αναδεικνύει τις ευθύνες τους για τον άδικο θάνατο δεκάδων αθώων από πνιγμό και όχι από φωτιά..
Άργησαν να αποφασίσουν! Αποφάσισαν την διάσωση ανθρώπων που δεν κινδύνευαν άμεσα! Χρησιμοποίησαν λάθος μέσα!
Οι ψαράδες, όπως και στην περίπτωση του ναυαγίου «Σάμινα» εντόπιζαν τα άτομα στη θάλασσα, από τις φωνές τους και τους προβολείς τους. Τους πλησίαζαν με τα καΐκια και τους διέσωζαν.
Δεν ζήτησαν αμοιβή ή αναγνώριση. «Κάναμε αυτό που έπρεπε» είπαν και αποχώρησαν από τα φώτα της δημοσιότητα αφήνοντας την τηλεοπτική προβολή σε αυτούς που –για μια ακόμη φορά- αποδείχθηκαν ανίκανοι των ευθυνών που τους έχουν ανατεθεί.
