του Γιάννη Χ. Κουριαννίδη
Μετά την υπογραφή της προδοτικής συμφωνίας της κυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου για την εκχώρηση του ιστορικού ονόματος της Μακεδονίας μας στους Σλάβους, οι πολίτες της Μακεδονίας αλλά και της Θράκης βρίσκονται καθημερινώς «επί ποδός πολέμου». Οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, τα συλλαλητήρια, τα ψηφίσματα, οι πορείες είναι καθημερινά φαινόμενα και καταδεικνύουν την βούληση του Ελληνισμού να μην επιτρέψει να περάσει η προδοσία και να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι προδότες.
Όλες αυτές οι εκδηλώσεις, τουλάχιστον αυτές που ακολούθησαν τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, έχουν μερικά κοινά χαρακτηριστικά:
- Δεν γίνεται ανεκτός κανένας πολιτικός από οποιοδήποτε πολιτικό κόμμα, ασχέτως αν αυτό είναι κοινοβουλευτικό ή εξωκοινοβουλευτικό.
- Δεν υπάρχει κάποιος κεντρικός ομιλητής.
- Η συντριπτική πλειονότητα όσων συμμετέχουν είναι νέοι άνθρωποι κάτω των 35-40 ετών.
- Οι συλλογικότητες που τις διοργανώνουν δεν έχουν καμία σχέση με «κατεστημένους» συλλόγους και λοιπούς φορείς.
- Οι συλλογικότητες αυτές κατά κανόνα αποτελούνται από πολιτικώς ετερόκλητα άτομα, που συναντήθηκαν και γνωρίστηκαν στα συλλαλητήρια ή μέσω του Διαδικτύου.
- Η διοργάνωσή τους είναι αιφνιδιαστική, χωρίς ιδιαίτερη προετοιμασία και με όλο και μειούμενο χρονικό διάστημα από την εξαγγελία τους μέχρι την υλοποίησή τους.
- Πραγματοποιούνται οποιαδήποτε χρονική στιγμή και ασχέτως καιρικών ή άλλων συνθηκών που θα μπορούσαν να αποβούν αποτρεπτικές για την διοργάνωσή τους (έχουν πραγματοποιηθεί συλλαλητήρια και πορείες που ολοκληρώθηκαν τα μεσάνυχτα, άλλες υπό καταρρακτώδη βροχή μεγάλης διάρκειας, άλλες με συνθήκες αφόρητης ζέστης, άλλες την ώρα ενδιαφερόντων ποδοσφαιρικών αγώνων του Μουντιάλ κ.λπ.).
- Αντιμετωπίζονται με ιδιαίτερη σκληρότητα από τα ΜΑΤ.
Συμπεράσματα για το μέλλον.
Όλα τα παραπάνω καταδεικνύουν τα εξής:
-Ζούμε τη γένεση και τη δημιουργία ενός φαινομένου που μπορεί να μην έχει ακόμη επαναστατικά χαρακτηριστικά, αλλά περικλείει τον σπόρο τους.
-Το φαινόμενο αυτό μέχρι στιγμής δείχνει ότι δεν είναι ελεγχόμενο και ότι δύσκολα θα μπορέσει κάποιος να το ελέγξει.
-Οι πατριωτικές δυνάμεις έχουν εξαπλωθεί και έχουν κυριαρχήσει με την παρουσία τους στην καθημερινότητα των πολιτών.
-Οι αριστεροί παρακρατικοί έχουν λουφάξει στις τρύπες τους και είναι ανίκανοι να σταματήσουν το πατριωτικό αυτό κίνημα, παρά τις προσπάθειές τους για τη δημιουργία προβεβλημένων από τα συστημικά ΜΜΕ αντισυγκεντρώσεων, οι οποίες δεν καταφέρνουν να συγκεντρώσουν ούτε δυο δεκάδες άτομα του περιθωρίου.
– Οι δυνάμεις καταστολής του καθεστώτος δεν διστάζουν, με την παραμικρή αφορμή (όταν αυτή δεν υπάρχει, την δημιουργούν οι ίδιες!), να ασκήσουν δολοφονική βία εναντίον των διαδηλωτών, όπως είδαμε τόσο στο Πισοδέρι της Φλώρινας όσο και δύο φορές στη Θεσσαλονίκη, πιο πρόσφατα, με τη χρήση χημικών και ξυλοδαρμούς αδιακρίτως…
– Η κλιμάκωση της βίας από πλευράς των δυνάμεων καταστολής δημιουργεί σταδιακά την νοοτροπία στους πολίτες ότι μάχονται για την ιστορία και την κληρονομιά τους έχοντας απέναντί τους τις δυνάμεις καταστολής ενός εσωτερικού εχθρού που πρόδωσε την πατρίδα. Αυτό είναι λογικό να οδηγήσει σε σταδιακή κλιμάκωση της βίας ως μέσο αυτοάμυνας και από την δική τους πλευρά. Δεν είναι δυνατόν να γίνει ανεκτό για πολύ ακόμη το ξυλοφόρτωμα και η ρίψη χημικών εναντίον τους.
Όλα τα παραπάνω εκτιμώ ότι θα οδηγήσουν σύντομα στην ανάδειξη μίας νέας γενιάς ηγετών του πατριωτικού χώρου στην Ελλάδα, ανθρώπων δηλαδή που θα έχουν ξεπηδήσει από τους αγώνες στους δρόμους για τα εθνικά τους δίκαια. Δεν θα πρέπει να αγνοηθεί και η παράμετρος της συμπερίληψης στη συνθηματολογία των εκδηλώσεων και αναφορών για την Ορθοδοξία, κατά της τεκνοθεσίας από ομόφυλα ζευγάρια, για τα μνημόνια και την εκχώρηση της εθνικής μας κυριαρχίας, για την απελευθέρωση των δύο στρατιωτικών μας κ.λπ., πράγματα που καταδεικνύουν μία γενικότερη προσπάθεια αντίστασης και αντίδρασης στην πολιτική και ηθική παρακμή στην οποία οδήγησαν την πατρίδα οι δυνάμεις της Μεταπολίτευσης, που πλέον πνέουν τα λοίσθια παρασύροντας την πατρίδα στον εθνικό και κοινωνικό όλεθρο.
Αυτός ο όλεθρος μπορεί να αποσοβηθεί και η ελπίδα κρύβεται σε αυτές τις κινητοποιήσεις. Γι’ αυτό και τις πολεμούν με πάθος, διότι καταλαβαίνουν ότι η επιτυχία τους θα είναι και το τέλος τους……
