γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου
Κοιτάξτε ένα χάρτη της Μέσης Ανατολής και προσέξτε, με πια κράτη συνορεύει το Ισραήλ. Να σας βοηθήσω εγώ. Ο Λίβανος, η Συρία, η Αίγυπτος, η Ιορδανία και η οντότητα της Παλαιστίνης. Υπάρχουν και 3 ακόμη κράτη που είχαν δηλωμένη εχθρότητά τους προς το κράτος του Ισραήλ. Το Ιράκ, το Ιράν και η Σαουδική Αραβία.
Τον Λίβανο, τον διέλυσαν ως οικονομία, ως κρατική οντότητα και ως κοινωνία, με συνεχείς εισβολές, διχασμό, εμφύλιο πόλεμο και τελικά ισχυρό έλεγχο τμήματος της πολιτικής
Για την Συρία, όπου οι καταστάσεις είναι πρόσφατες και γνωστές, δεν χρειάζεται να γράψω τίποτα.
Η Αίγυπτος διχάστηκε βαθύτατα πριν αναδιπλωθεί έχοντας με χιλιάδες θύματα για να «μαζευτεί γλύφοντας τις πληγές της».
Η Ιορδανία έσκυψε το κεφάλι μόλις συνειδητοποίησε πως είναι αντιμέτωπη με επιβολή απόσπασης εδαφών της για δημιουργία κράτους των Παλαιστινίων και οικονομικής κατάρρευσης λόγω των 2.000.000 προσφύγων του πολέμου της Συρίας, που όδευσαν και διαμένουν στα εδάφη της.
Η Παλαιστινιακή οντότητα, υπό συνθήκες πλήρους οικονομικού αποκλεισμού, επιζεί λόγω χρηματικών επιδοτήσεων από τις πετρελαιοπαραγωγές χώρες αύξησης των γεννήσεων από τις εξαθλιωμένες οικογένειες και ενός πιθανού ρόλου στο μέλλον, αν…..
Το Ιράκ, αποτελούσε μια πραγματική απειλή, λόγω ισχυρής οικονομίας, στρατιωτικής υποδομής και διαρκώς βελτιούμενου μορφωτικού επιπέδου. Το υποδούλωσαν, κατέστρεψαν τις υποδομές του, διέσπασαν την πολυφυλετική του ισορροπία και ακρωτηρίασαν τον εδαφικό του κορμό.
Η Σαουδική Αραβία, αδρανοποιήθηκε, αφού πρώτα εξαγόρασε την φεουδαρχική της ύπαρξη πληρώνοντας υψηλά λύτρα υπό μορφή πολεμικού υλικού, με συμβόλαια που πρόσφατα ανανέωσε.
Απομένει το Ιράν. Είναι σκληρό καρύδι για να επιχειρηθεί η συνταγή της εισβολής των ΗΠΑ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Διαθέτει, οικονομία, στρατό και αμυντικό βάθος. Η Ρωσία και η Κίνα, δύσκολα θα παραμείνουν αδρανείς. Το παράδειγμα της ένοπλης υποστήριξης των συμφερόντων της Ρωσίας στη Συρία, είναι πολύ νωπό. Το πιθανότερο είναι, η απειλή (γιατί το Ιράν αποτελεί απειλή για την ύπαρξη του Ισραήλ) να αντιμετωπισθεί με επάνοδο των μέτρων οικονομικού στραγγαλισμού (από ΗΠΑ και Ε.Ε.) και να συνδυασθούν με πολεμικές προσβολές, από περιορισμένες επιχειρήσεις των Ισραηλινών κατά Ιρανικών δυνάμεων που βρίσκονται εκτός συνόρων, π.χ. Συρία,
Το Ισραήλ πέτυχε τους μεσομακροπρόθεσμους γεωπολιτικούς στόχους του. Οι Αμερικάνοι κάνουν την βρώμικη δουλειά, με κόστος που πλήρωσαν και πληρώνουν οι ίδιοι οι πληττόμενοι λαοί. Με όφελος για τους εισβολείς (γιατί εισβολείς είναι), την γεωστρατηγική επικυριαρχία των ΗΠΑ επί της περιοχής και βέβαια με τεράστια οικονομικά οφέλη για τις επιχειρήσεις της (Οπλικά, τεχνολογία, κατασκευαστικές, τράπεζες, ενέργεια κ.α.).
Το Ισραήλ πέτυχε και τους μεσομακροπρόθεσμους ιστορικούς στόχους του. Επέζησε μέσα σε ένα ακραία εχθρικό περιβάλλον. Αναπτύχθηκε, αξιοποιώντας τα κολοσσιαία χρηματικά ποσά που ελάμβανε ως αμοιβή για τον ρόλο του χωροφύλακα της περιοχής. Εδραιώθηκε ως κρατική οντότητα, με την πάροδο του χρόνου, αφού πρώτα εξασφάλισε την αυτοδυναμία του σε νερό, τρόφιμα, όπλα, υψηλή τεχνολογία και –τώρα πια- αξιοποιήσιμα ενεργειακά αποθέματα. Οι νέες γενιές των πολιτών του, γεννημένες και μεγαλωμένες στην περιοχή, δικαιούνται πλέον να λένε πως έχουν και αυτοί εδαφικά δικαιώματα.
Ανέστησε και επανέφερε την ιστορική του γλώσσα, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει. Κέρδισε την ιστορική του πρωτεύουσα και πάλι. Σαν λαός επέβαλε το αξιακό του σύστημα μέσω της κοσμοαντίληψης που το διακατέχει. Έχτισε και χτίζει συμμαχίες με μόνο γνώμονα το συμφέρον του. Απέκτησε πυρηνικά όπλα που δεν θα διστάσει να τα χρησιμοποιήσει αν κινδυνεύσει η ύπαρξή του.
Με λίγα λόγια… είναι ένας λαός, και μια πολιτική τάξη πραγμάτων, που αξίζει να τα έχεις αντίπαλο…. Αρκεί να τον νικάς!
Υ.Γ. Υπάρχει ένα κείμενο, γραμμένο το 1960 από έναν Ισραηλινό διανοούμενο, που αξίζει να το διαβάσετε αν έχετε άποψη και ψύχραιμη κρίση. ΕΔΩ
