Η Άλωση της Πόλης πριν 565 έτη

γράφει η Θέκλα Μεταξά –Ερευνήτρια Αστρολογίας

 Άλωση ή παράδοση, αυτό είναι ένα θέμα που θα το λύσει η ιστορία. Το σίγουρο είναι πως η Βασιλεύουσα, η παλιά αποικία των Μεγαρέων, η πόλη των Αγίων, των Αυτοκρατόρων και των θρύλων, πέρασε στα χέρια των Οθωμανών, μετά από 11 αιώνες Ρωμαϊκής κυριαρχίας.

Ήταν θέλημα Θεού, η Πόλη να τουρκέψει, έλεγαν εκείνη την εποχή. Και αυτή ήταν μια πολύ καλή δικαιολογία, για όσους παρέμεναν κρυμμένοι στα μοναστήρια και στις εκκλησίες, αρνούμενοι να πολεμήσουν, δήθεν υποτασσόμενοι στο θέλημα του Θεού. Κι απ’ την άλλη μεριά, ο Οθωμανός Μεχμέτ Φατίχ, είχε μαζί του μια ομάδα από αστρολόγους, που τον καθοδηγούσαν για το τι, και πότε έπρεπε να πράξει.

Στις 22 Μαΐου, λίγες μέρες πριν την Άλωση, έγινε μια έκλειψη Σελήνης που κράτησε 4 ώρες, με τη Σελήνη στον Τοξότη και τον Ήλιο στους Διδύμους. Στην έκλειψη συμμετείχε και το πολεμικό αστέρι ΑΝΤΑΡΗΣ, που βρισκόταν κοντά στον ωροσκόπο. Πολλά τετράγωνα και αντιθέσεις, έδιναν την εικόνα των τραγικών γεγονότων που ακολούθησαν. Οι αφηγήσεις της εποχής, μιλούν για μια μεγάλη καταιγίδα που ακολούθησε, και για μια πυκνή ομίχλη που σκέπασε την Πόλη, οιωνοί που ο Μεχμέτ ερμήνευσε ως ευνοϊκούς για το στρατό του.

Οι αστρολόγοι της Αναγέννησης έλεγαν πως για κάθε ίδρυση πόλης ή βασιλείου, για την άνοδο ή πτώση ενός άρχοντα, σημαντικό ρόλο παίζουν οι σύνοδοι, και γενικότερα οι όψεις ανάμεσα στους πλανήτες Δία και Κρόνο. Το 1444 είχε γίνει μια σύνοδος των δυο πλανητών στο ζώδιο του Καρκίνου, δηλαδή το ζώδιο της Πατρίδας. Ακολούθησε  ο θάνατος του Οθωμανού Σουλτάνου Μουράτ, και η άνοδος του γιου του Μεχμέτ Β΄στο θρόνο, που κατάφερε να κυριεύσει την Πόλη.

Η Εαρινή Ισημερία του 1453 έγινε στις 11 Μαρτίου, τη στιγμή που ο Ήλιος έμπαινε στο ζώδιο του Κριού. Ήλιος και Σελήνη βρίσκονταν στον δυσμενή 6ο οίκο, και περιέργως, κενοί πορείας και οι δύο. Ο Ήλιος παραδοσιακά συμβολίζει την εξουσία, και η Σελήνη το λαό. Και οι δύο πλανήτες σε πολύ δυσμενή θέση, αδύναμοι και αναποφάσιστοι.

Ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ανήκε στο ζώδιο του Υδροχόου, έτσι λοιπόν κατά την εαρινή ισημερία της χρονιάς της άλωσης, είχε απέναντί του και σε αντίθεση, τον Πλούτωνα, που βρισκόταν στο ζώδιο του Λέοντα. Τι μεγαλύτερη κακοτυχία για ένα αυτοκράτορα που υπερασπίζεται την πόλη και το θρόνο του !

Μια και αναφερθήκαμε στο αστέρι ΑΝΤΑΡΗ, καλό θα ήταν να εξηγήσουμε ότι τα παλιά χρόνια, το αστέρι αυτό βρισκόταν στην καρδιά του αστερισμού του Σκορπιού, ενός αστερισμού που πίστευαν ότι σκορπούσε δηλητήριο στη γη. Στην Ελληνική μυθολογία θεωρείται ως δολοφόνος του ήρωα Ωρίωνα, του ημίθεου που  περηφανευόταν πως ήταν καλύτερος κυνηγός ακόμα και από τη Θεά Άρτεμη. Η Άρτεμις έμαθε για την περηφάνια του Ωρίωνα, και αποφάσισε να τον τιμωρήσει. Έστειλε το φοβερό Σκορπιό, ο οποίος τον σκότωσε με το δηλητήριό του. Η Θεά, έστειλε τον υπηρέτη της, το Σκορπιό, στον ουρανό, να κατοικήσει μαζί με τους άλλους αστερισμούς. Ο Ωρίων δεν ήταν κοινός θνητός, έτσι δεν μπορούσε να πάει στον Άδη. Τοποθετήθηκε κι αυτός στον Ουρανό, να λάμπει και να φεύγει μακριά από το Σκορπιό.