γράφει ο Θέμος Γκουλιώνης
Ογκώδη συλλαλητήρια σε όλες τις πόλεις των ΗΠΑ: «Φθάνει πιά», «Όχι άλλο αίμα», «Κάντε κάτι επιτέλους!», και βάζουν τον πατέρα ενός νεκρού μαθητή να εκφωνήσει λόγο: «Ο γυιός μου ήταν το καλύτερο παιδί του κόσμου… και μου το σκότωσαν…» και άλλα πολλά φρικτά και ανατριχιαστικά.
Εκατοντάδες περιστατικά κάθε χρόνο. Ανιχνευτές μετάλλων στις εισόδους των σχολείων. Σωματικές έρευνες. Υπέρηχοι. Ψηφιακές κάμερες και ηλεκτρονικοί σαρωτές. Πάνοπλοι σιδηρόφρακτοι αστυνομικοί. Και τα περιστατικά συνεχώς πληθαίνουν.
Έτσι στη θεωρία αν το δεις: Έστω λοιπόν ότι απενεργοποιούνται όλα τα ηλεκτρονικά αλλά και τα υπόλοιπα συστήματα φύλαξης των σχολείων, στη χώρα αυτή. Για λίγες ημέρες ή ακόμη και για μία ημέρα. Τι πρόκειται να συμβεί; Ποια φαντασία θα μπορούσε άραγε να περιγράψει τις σκηνές της φρίκης (για σκηνές “Αποκάλυψης” ομιλούν κάποιοι) που θα εκτυλισσόντουσαν μπροστά στα μάτια όλης της Γης;
Η διεθνής κοινότητα παρακολουθεί με δέος, αυτό το εξ υπαρχής πολυεθνικό κράτος με την μεγάλη οικονομική και στρατιωτική ισχύ, χωρίς να μπορεί ούτε να καταλάβει, ούτε πολύ περισσότερο να εξηγήσει αυτό το φαινόμενο των συνεχών επιθέσεων σε σχολεία, με αποτέλεσμα άγριες δολοφονίες μικρών παιδιών.
Αυτό το «κάντε κάτι επιτέλους» που κυριαρχεί ως σύνθημα, κρύβει μέσα του την πιο μεγάλη απελπισία. «Κάντε κάτι»! Χωρίς να προτείνουν «τι», και κυρίως χωρίς να προσδιορίζουν σε ποιους απευθύνονται. Κι αυτό το «επιτέλους» που κλείνει την πρόταση… Ένα πλήρες και απελπισμένο αδιέξοδο.
Οι «προοδευτικοί» θεωρούν ότι φταίει η οπλοκατοχή, οι συντηρητικοί ότι φταίει η αποθρησκειοποίηση, οι εθνικιστές ότι φταίει η πολυφυλετική σύνθεση της κοινωνίας και η ανάμειξη των λαών, και οι διεθνιστές ότι φταίει η εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο.
Όμως η λογική, η ψυχρή λογική, μας εξηγεί ότι, όλες αυτές οι αιτίες, (αν θέλετε πέστε τες «στρεβλώσεις»), ήταν ταυτόχρονα και οι παράγοντες που οδήγησαν αυτό το κράτος στην ηγεσία όλου του κόσμου:
1) Οι νέγροι μεταφέρθηκαν από την Αφρική ως «εμπόρευμα», και η απάνθρωπη εκμετάλλευσή τους, οδήγησε στην κατακόρυφη αύξηση της γεωργικής και κτηνοτροφικής παραγωγής που είχε ως συνεπακόλουθο, την γιγάντωση όλων των οικονομικών δεικτών.
2) Καθώς η ανθρωπότητα έμπαινε στην πρώτη βιομηχανική επανάσταση, τα εκατομμύρια χέρια των νέγρων αντικαταστάθηκαν από τις μηχανές, οπότε έμεινε μόνο η ενοχλητική (για τους λευκούς) παρουσία τους. Σκέφθηκαν να τους γυρίσουν πίσω στην Αφρική, αλλά ήταν πλέον εκατομμύρια. Σκέφθηκαν να τους απομονώσουν σε γκέτος αλλά ήταν πολύ αργά διότι είχε πλέον γεμίσει ο τόπος από αυτούς. Στο τέλος προτίμησαν ως μόνη εφικτή λύση, αυτήν της ενσωμάτωσης. Άφησαν δηλαδή τον Θεό Έρωτα να λύσει το απίστευτο αυτό πρόβλημα, αναμιγνύοντας τους νέους και δημιουργώντας «κρεολούς». Τελικά έφθασαν απρόοπτα και αναπάντεχα, να τους εξουσιάζει ένας μιγάς – κρεολός!
Το αστείο είναι ότι τους μιγάδες με το σοκολατένιο δέρμα (δηλαδή αυτούς τους ενδιάμεσους), οι λευκοί υποτιμώντας τους, ονομάζουν «μαύρους» ή επί το ευγενικότερον «αφροαμερικανούς!», ενώ οι «μαύροι», οι οποίοι θα είχαν κάθε λόγο να το πράξουν, δεν τους ονομάζουν υποτιμητικά «λευκούς» ή επί το ευγενικότερον «ευρωπαιοαμερικανούς!». Μη σας ενοχλεί ο νεολογισμός αυτός διότι, εάν το καλοσκεφθείτε, δεν είναι τερατοδέστερος από το «αφροαμερικανός».
3) Η άποψη των διεθνιστών για την εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο, είναι κάτι που παντού και πάντοτε συνέβαινε και θα συμβαίνει και βέβαια ίσχυε κατ’ εξοχήν κατά την περίοδο της δουλείας (μόνο που οι νέγροι κατ’ εκείνη την εποχή, δεν θεωρούντο από πάρα πολλούς, ως 100% άνθρωποι. Δυστυχώς).
4) Ερχόμαστε τώρα στην αποθρησκειοποίηση. Το αμάλγαμα των λαών, των πολιτισμών και των θρησκειών, που συγκρότησαν αυτό το κράτος, για να έχει μία μίνιμουμ συνεκτικότητα, έπρεπε να διαθέτει κοινή γλώσσα, κοινή θρησκεία, κοινή καταγωγή καθώς και κοινά ήθη, έθιμα και παραδόσεις. Δύσκολα πράγματα αυτά, αλλά έτσι όρισε το ΕΘΝΟΣ ο ανεπανάληπτος ΗΡΟΔΟΤΟΣ και μέχρι σήμερα, για δυόμισι χιλιάδες χρόνια, δεν έχει αμφισβητηθεί αυτός ο ορισμός. Τούς γηγενείς Ινδιάνους που διέθεταν όλους αυτούς τους παράγοντες, τους εξολόθρευσαν μέχρις ενός! (και ουδείς μιλάει γι αυτό το άγριο και πρωτοφανές ολοκαύτωμα). Τους νέγρους προσπάθησαν να τους αναμείξουν με τους λευκούς, για να τους εξαφανίσουν, εξαφανίζοντας και τις πολυποίκιλες, ανιμιστικές ως επί το πλείστον, θρησκείες τους. Άλλο το τι αποτέλεσμα προέκυψε. Τελικά, με την διατεταγμένη ανάμειξη, προσπάθησαν και σχεδόν το πέτυχαν να συγκροτήσουν μία (στραβά κουτσά) «κοινή καταγωγή» δηλαδή το ΟΜΑΙΜΟΝ του Ηροδότου.
5) Έμεναν τώρα η γλώσσα και η θρησκεία. Και για μεν την γλώσσα, με νόμο απεφάσισαν να είναι η Αγγλική ενώ η Ελληνική έχασε για μία ψήφο αυτήν την ευκαιρία. Οπότε αφού πέτυχαν και το ΟΜΟΓΛΩΣΣΟΝ, απέμεινε το μέγα ζήτημα της Θρησκείας.
6) Ελάχιστος κοινός παρονομαστής όλων των θρησκειών ήταν (και είναι) η πίστη σε ένα ανώτερο «Ον», που ρυθμίζει τα πάντα. Σκέφθηκαν λοιπόν και εφήρμοσαν κάτι σατανικό: Το χρήμα (θεώρησαν ότι) ρυθμίζει τα πάντα (μέχρι εκεί τους έκοψε). Εκει λοιπόν αποφάσισαν να αναγράψουν το όνομα του Θεού. Και έγραψαν επάνω στο νόμισμά τους ότι το εμπιστεύονται στον Θεό: IN GOD WE TRUST! Έτσι με αυτό το θεαματικό ρεσάλτο, αποκτήθηκε και ο τρίτος από τους βασικούς παράγοντες του Ηροδότου: Το ΟΜΟΘΡΗΣΚΟΝ. Όλοι τους πίστευαν, πλέον, σε έναν πράσινο χάρτινο θεό! Στο δολάριο!
7) Τα δευτερεύοντα στοιχεία που συγκροτούν ένα έθνος, δηλαδή τα ήθη, τα έθιμα και οι παραδόσεις, ακολούθησαν αυτόν τον στρεβλό δρόμο, που είχε επιβληθεί αναγκαστικά.
Όμως, ούτε για αστείο δεν θα ήθελε κάποιος να δει, το τι θα συνέβαινε αν έπαυαν έστω και για μία ημέρα να λειτουργούν τα συστήματα ασφαλείας στα σχολεία των ταλαίπωρων παιδιών αυτού του «εργαστηριακού» κατασκευάσματος που καλούμε ΗΠΑ.
Παρά ταύτα, το δράμα είναι ότι οι ΗΠΑ, επειδή προβάλουν αριστουργηματικά την γυαλιστερή τους επιφάνεια, και κρύβουν κάτω από το χαλί την ενοχλητική πραγματικότητα, έχουν γίνει το «παράδειγμα προς μίμηση» απέναντι σε όλους τους λαούς της Γης.
Εμπόδιο σε όλα αυτά έφερε ένας πολύ ολιγάριθμος λαός, οι Έλληνες, οι οποίοι είχαν δημιουργήσει στο παρελθόν ένα σύστημα συμβίωσης μοναδικό:
Την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Συμβίωσης και ταυτόχρονα διακυβέρνησης.
Το σύστημα αυτό, προσπάθησαν να το υποβαθμίσουν ή ακόμη και να το γελοιοποιήσουν (επιμένουν ακόμα να ισχυρίζονται, ότι δεν είναι σωστό να εκπροσωπούνται στην εξουσία οι γεωργοί και οι κτηνοτρόφοι ή ακόμη και οι εργάτες, ή οι μικροεπαγγελματίες και οι συνταξιούχοι, από κάποιον ολιγογράμματο ή αγράμματο χειρώνακτα, αλλά το σωστό είναι όλους αυτούς, να τους εκπροσωπεί ένας γιατρός ή ακόμη καλύτερα ένας δικηγόρος… Ούτε καν ένας καλός γιατρός ή έστω και ένας μέτριος δικηγόρος! Δίπλωμα αρκεί να έχει, δίπλωμα μιας, τελικά, οποιασδήποτε ανωτάτης κατά προτίμηση Σχολής, με όποιον τίμιο ή πονηρό τρόπο αποκτηθέν).
Εν τούτοις η αυθεντική Ελληνική Δημοκρατία, απεδείχθη εις πείσμα όλων των καλοπροαίρετων ή κακοπροαίρετων αμφισβητιών της, αψεγάδιαστη και απόλυτα φωτεινή. Και επειδή δεν γινότανε ούτε να αντιληφθούν την εσωτερική της δομή, ούτε πολύ περισσότερο να το αντιγράψουν αυτό το σύστημα, θαμπωμένοι όμως όλοι τους από τα αναμφισβήτητα λαμπρά επιτεύγματά της, εκόντες άκοντες, παπαγάλισαν απλώς την ονομασία της και βάφτισαν κάθε άλλου είδους εξουσιαστική κατασκευή ως …δημοκρατία. Έτσι μάθαμε να ακούμε συνέχεια: «Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών» (ΕΣΣΔ), «Λαϊκή Δημοκρατία τής Κίνας», «Βασιλευομένη Δημοκρατία», «Κοινοβουλευτική Δημοκρατία», «Χριστιανική Δημοκρατία», «Σοσιαλιστική Δημοκρατία» και χορτάσαμε από αμέτρητα -Θεέ και Κύριε- κόμματα που ως πρόσφυμα όλα τους περιέχουν (ή ακόμη χειρότερα, το υπονοούν), το μαγικό αυτό όνομα.
Λέγε λέγε όμως το κοπέλι, κάνει την γριά να θέλει, επιμένουν οι Κρητικοί. Έτσι, θέλοντας και μη, όλοι μας πλέον έχουμε πεισθεί ότι όλες ανεξαιρέτως οι μέθοδοι διακυβερνήσεως είναι …Δημοκρατίες! (ή κάτι το παρόμοιο, εν πάση περιπτώσει… Κάποιοι μάλιστα ισχυρίζονται αναίσχυντα, ότι καθ’ ένα από αυτά τα καθεστώτα είναι και μία …εξέλιξη της δημοκρατίας!!), παρά την εκ διαμέτρου αντίθετη δομή τους.
Αχ αυτοί οι Κρητικοί! Δεν υπάρχει κανένα σπίτι στην Κρήτη, που να μην διαθέτει όπλα και πυρομαχικά. Ερώτημα: Έχει υπάρξει (υποθετικό το ερώτημα για να μην παρεξηγηθεί και κανένας Κρητίκαρος, και άντε να ξεμπλέξεις μετά) έστω και ένα περιστατικό, να πυροβολήσει κάποιος οποιοσδήποτε, έστω και τρελός, ή ακόμη και μεθυσμένος, κάποιο παιδί σε Κρητικό σχολείο; Αυτή και μόνο αυτή η απλή σκέψη, αποδεικνύει ότι καμμία απολύτως σχέση δεν είναι δυνατόν να έχει η οπλοκατοχή με τις δολοφονίες των παιδιών στις ΗΠΑ. Το ζήτημα είναι καθαρά ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ, και βέβαια δεν δύναται να λυθεί με νόμους, με διαδηλώσεις, με πλακάτ και «αυστηρές» ανακοινώσεις ποικιλώνυμων συλλόγων.
Τελικά όχι! κανείς δεν θα ήθελε να δει τι θα γινότανε, αν έπαυαν τα συστήματα ασφαλείας στη χώρα αυτή, έστω και για μία και μόνη στιγμή.
Ίσα ίσα, όλοι μας θα θέλαμε να εφευρεθούν ακόμη τελειότερα συστήματα πατάξεως της ανθρώπινης εγκληματικότητας, και μέχρι τότε, ίσως θα ήταν προτιμότερο να περάσουν και από μία βαριά σιδερένια μπάλα σε κάθε πόδι (κάτι σαν τούς αδελφούς Ντάλτον ας πούμε), για να μειώσουν με μηχανικό τρόπο την ταχύτητα διαφυγής των επίδοξων κακοποιών. Όχι να τους μετατρέψουν την διάθεση από κακή σε καλή! Όχι όχι, αυτό ποτέ! Απλώς να απομακρύνονται από τον τόπο του εγκλήματος κάπως πιο σιγά, ώστε να συλλαμβάνονται ευκολότερα, δίχως υπερβολικά μεγάλες και πολυέξοδες κινητοποιήσεις της αστυνομίας και άσκοπη συρροή δημοσιογράφων και λοιπών περίεργων ανθρώπων!
Και οι κηδείες των παιδιών, ας γίνονται λίγο πιο ήρεμες, χωρίς βιντεοσκοπήσεις των συγγενών που σπαράζουν, δίχως κραυγές και αναφιλητά, χωρίς δηλώσεις μίσους, που δεν ταιριάζουν στην πολιτική μας ορθότητα και που έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να αναστήσουν τα αδικοχαμένα παιδιά!
Ώ λατινικοί καιροί! Ώ ήθη! (o tempora o mores).
Θέμος Γκουλιώνης
Οφθαλμίατρος
ΝΑΥΠΛΙΟΝ 9.4.18
