…Τους ήρωες δεν τους λυπάσαι, τους θαυμάζεις, τους σέβεσαι, τους προσκυνάς… μόνο τους ήρωες προσκυνάς, κανένα άλλο είδωλο Κι αν κλαίω απόψε, κι αν το απόγευμα είναι βαρύ παρά την Ανάσταση, είναι που η Ανάσταση ξεκίνησε για σένα, μα για μας δεν έχει ξημερώσει ακόμα, γιατί η Ανάσταση αδερφέ θέλει συνείδηση, θέλει αξιοπρέπεια, θέλει παλικαριά… Ποτέ κανένας αδιάφορος δεν αναστήθηκε, ποτέ κανένας ασυνείδητος δεν κατάλαβε το θαύμα…
Εμάς λυπάμαι ρε συ Γιώργο, όχι εσένα. Εσύ τουλάχιστον συνάντησες το τέλος σου με το πάθος του Αθάνατου… ενώ εμείς συναντάμε τις ζωές μας με την απάθεια του νεκρού.
Δε σε λυπάμαι ρε συ Γιώργο, σε ντρέπομαι, σε ευγνωμονώ… σε ευχαριστώ!
Καλό ταξίδι άγνωστε αδερφέ… κι εκεί που πετάς, γίνε προσευχή για όλους μας….
Θωμάς Κατσακιώρης
