Ωρέ Καπεταναίοι…..

γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου

Εκείνα τα «Πέτρινα Χρόνια» του οργανωμένου αγώνα, ήταν βίωμα ζωής για μένα και τους συναγωνιστές μου, το σύνθημα «Όλοι Ενωμένοι για τον Κοινό Αγώνα».

Άλλοτε το καταφέρναμε και άλλοτε όχι. Προσπαθούσαμε όμως. Λειτουργούσαμε χωρίς αποκλεισμούς. Δημιουργούσαμε «πλατφόρμες κοινού αγώνα». Αναγνωρίζαμε το αγωνιστικό παρελθόν όλων… όσων και όποιο είχαν. Ακόμη και στις εκλογές, το παλεύαμε για την δημιουργία κοινού σχηματισμού. Σκοντάφταμε, συνήθως, στα καπετανάτα και τους καπεταναίους.

Αν και το ΕΝΕΚ ήταν μακράν ισχυρότερο από όλες τις άλλες Πατριωτικές και Εθνικιστικές κινήσεις, δεν σταματούσαμε να εκπέμπουμε το ενωτικό μήνυμα συνεχώς. Όμως, οι καπεταναίοι προτιμούσαν να μην συμμετέχουν σε βάση ισοτιμίας και ακόμη χειρότερα, τους βλέπαμε να συντάσσονται με το σύστημα, για να ανακόψουν την πολιτική πορεία των νέων Ελλήνων Εθνικιστών.

Δυστυχώς σήμερα, το κυρίαρχο στοιχείο του Πατριωτικού και Εθνικιστικού χώρου, δεν διακατέχεται από την αντίληψη του «Όλοι Ενωμένοι για τον Κοινό Αγώνα». Αντιθέτως, αντιμετωπίζει με φοβία ή με ιδιοκτησιακή αντίληψη το παρόν αυτού του χώρου. Δεν παραδειγματίζεται (θετικά) από την δύναμη της δέσμης, ούτε (αρνητικά) από την αδυναμία του Έλληνα να αποδίδει ως «υπαλληλικό προσωπικό». Δίνουν την εντύπωση πως «τους αρκεί να τη βρίσκουν διακηρύσσοντας τις αδικίες που υφίστανται».

Τα γράφω αυτά και σταματάω εδώ… Καταγράφω μόνο μια παρατήρηση. Οι σημερινοί δεκάδες καπεταναίοι ήταν αυτοί που αγωνιζόμενοι ακαπέλωτοι έγιναν οι συντελεστές των πρόσφατων εντυπωσιακών συλλαλητηρίων για την Μακεδονία. Το κατάφεραν, παραμερίζοντας το «ποιος» και υπηρετώντας το «για ποιο σκοπό».

Αυτοί που σήμερα βρίσκονται καβάλα στο κύμα δείχνουν να μη βλέπουν το τσουνάμι που έρχεται και που θα καταπιεί καπεταναίους και μη. Και οι καπεταναίοι δείχνουν να έχουν βολευτεί έχοντας ο καθένας το δικό του καπετανάτο. Λειτουργούν όπως οι κλέφτες το ‘21, πριν οι ξένοι αποφασίσουν την δημιουργία του κολοβού Ελλαδικού κρατιδίου.

Μέρες που είναι, και για όσους γνωρίζουν ιστορία, θυμίζω πως υπήρξαν στιγμές το 1821 όπου, οι καπεταναίοι της εποχής δημιούργησαν και αυτοί «πλατφόρμες κοινού αγώνος» επιτυγχάνοντας νικηφόρα αποτελέσματα.

25^η Μαρτίου αύριο, ωρέ καπεταναίοι! Θα περιορισθείτε να μας μιλήσετε για εκείνους που μας ελευθέρωσαν ή μπαίνοντας στο ρόλο που σας δίνει η ιστορία θα μας πείτε πως θα ενωθείτε να μας ελευθερώσετε εσείς από τους κατακτητές;

Θα βάλετε μυαλό ωρέ καπεταναίοι; Θα ενωθούν οι δυνάμεις για να διώξουμε τον κατακτητή;