Ζω σε μια πατρίδα που …

Ζω σε μια πατρίδα που έχει τον πιο όμορφο ήλιο και τον πιο καταγάλανο ουρανό… Που μοίρασε αβίαστα σε όλο τον κόσμο γράμματα Τέχνες και πολιτισμό… Που έχει καλά στη καρδιά της ριζωμένα το Δίκαιο και την Ελευθερία….

Ζω σε μια πατρίδα που μιλάει με το Θεό και τους αγίους της…. Που έχει δική της Ιστορία και δεν δανείζετε ούτε καπηλεύεται την ιστορία κανενός….

Ζω σε μια πατρίδα που τα λόγια των ηρώων των ποιητών των συγγραφέων και των προγόνων της σκίζουν τον αέρα φέρνοντας στη ψυχή της ακόμα και μέσα στη βαρυχειμωνιά το καλοκαίρι…

Ζω σε μια πατρίδα που οι Έλληνες κάτοικοί της χορεύουν και τραγουδούν περήφανοι πάντα πριν τη κάθε μάχη.

Ζω σε μια πατρίδα που δεν πουλιέται ούτε αγοράζετε… Που δεν επιτίθεται αλλά αντιθέτως αμύνεται συνεχώς… Που δεν υπονομεύει τα εδάφη και το δίκιο κανενός… Που δεν περιμένει να θυσιαστεί κανείς για αυτή ενώ εκείνη σαν σύγχρονη Ιφιγένεια οδηγείται κάθε φορά στο βωμό των συμφερόντων των κάθε λογής πολιτικάντηδων…

Ζω σε μια πατρίδα που οι χιτώνες οι φουστανέλες τα ράσα οι ενδυμασίες κι οι στρατιωτικές στολές της είναι ακόμα ματωμένα….. Που οι κραυγές των χαροκαμένων μανάδων αντηχούν ακόμη στα βουνά και στα νεκροταφεία….

Ζω σε μια πατρίδα που κρατά σφιχτά στα χέρια της το Σταυρό του Χριστού… Που οι παππούδες κι οι γιαγιάδες της κρατούν ακόμα στα σεντούκια τους φωτογραφίες χώμα κι αναμνήσεις απ τον ξεριζωμό στη Σμύρνη τη Β. Ήπειρο και τον Πόντο….

Ζω σε μια πατρίδα που τα δάκρυα για την ψυχή των γενναίων παλικαριών της φορά ακόμα στα μαλλιά της σαν στεφάνι… Ζω σε μια πατρίδα που ψυχορραγεί πάνω σε ένα σταυρό κι όλοι οι βάρβαροι από κάτω περιμένουν το “Τετέλεσται”.

Ζω σε μια πατρίδα που το κάθε κομμάτι της ανήκει και σε έναν ήρωα…. Σ’ αυτούς που αγωνίστηκαν για να το κρατήσουν με το σπαθί τους….. Κι αυτοί οι ήρωες έχουν όνομα… Λέγονται Μ. Αλέξανδρος, Λεωνίδας Κολοκοτρώνης, Μελάς, Σπυρομήλιος, Κοτζαναστάσης, Μπουμπουλίνα, Ίτσιος και χιλιάδες ονόματα ακόμα…. Ονόματα, όχι παρατσούκλια… Όλα τα κομμάτια της λοιπόν πάνε πακέτο μαζί τους και δεν χωρίζονται δεν χαρίζονται κι ούτε μοιράζονται όπως προσπαθούν τώρα να κάνουν οι επικυρίαρχοι και οι διάφοροι ανθέλληνες πολιτικάντηδες.

Φύγετε λοιπόν από πάνω της όλοι…
Δεν σας ανήκει τίποτα από την πατρίδα μου….
Ούτε μια πέτρα…. Γιατί και σε αυτή επάνω κάποιος Κολοκοτρώνης έκατσε κάποτε να ξεκουραστεί απ’ την αντάρα της μάχης….
Όσο για τη Μακεδονία μπορείτε εύκολα να δείτε σε ποιον ανήκει αφού ένας αληθινός ηγέτης και Έλλην μετά από 2339 χρόνια όπως ο Μ. Αλέξανδρος μπορεί και πεθαμένος να κατεβάσει στο δρόμο 2000.000 Έλληνες!!! Αν βγει τώρα ένας ακόμα τέτοιος ηγέτης και Έλλην μπροστά τότε θα καταλάβετε σε τι πατρίδα ζω όπως ακριβώς την περιγράφω παραπάνω….

Σοφία Παπά

(αναδημοσίευση από τον τοίχο της στο Face Book)

https://www.facebook.com/profile.php?id=100008999920239