«… Εἶμαι ὑπερήφανος γιά τούς συναγωνιστές μου στά ἐθνικιστικά κινήματα γιά τήν στάση (τῶν περισσοτέρων) τά χρόνια τοῦ σκότους. Το ἄκαμπτο τοῦ φρονήματός τους πάντα μοῦ δίνει δύναμη.
Λυπᾶμαι μόνο γιά τόν ἀδελφό μου Ἰωάννη Σχοινά πού δέν θά μετέχει ἐν σώματι στήν μεγάλη γιορτή. Μέ συγκίνηση καί δέος τόν θυμᾶμαι νά μιλᾶ γιά τήν Μακεδονία, τόν Μελά, τόν Δραγούμη, τόν Ἑλληνισμό. Μόνος, μετά φίλων εὐάριθμων καί ἐχθρῶν πολυάριθμων. Νά μήν ξεχνιόμαστε. Σε μεγάλο τμῆμα ἀπό τήν ἐπιτυχία τῶν συλλαλητηρίων ἔχει βάλει τό χεράκι τοῦ ὁ Σχοινάς. Τόλμησε καί τύπωσε Δραγούμη ὅταν χαρακτηριζόταν φασίστας ὅποιος ψήφιζε ἀκόμα καί… Μπρατάκο. Κράτησε τή δάδα ἀναμμένη τήν ἐποχή ποῦ ἦταν μόδα τό σκοτάδι…»
Παναγιώτης Λιάκος
Δημοσιογράφος –Συγγραφέας
(Γράφτηκε στις 3-2-2018 και αφιερώθηκε στον συναγωνιστή Γιάννη Σχοινά, με αφορμή το συλλαλητήριο για τη Μακεδονία)
