γράφει ο Γιάννης Κουριαννίδης*
Ανήμερα των Χριστουγέννων στο καθιερωμένο οικογενειακό τραπέζι, στην ανοιχτή τηλεόραση, στην οποία κανείς δεν έδινε σημασία, άρχιζε το απογευματινό δελτίο ειδήσεων σε πανελλαδικής εμβέλειας κανάλι.
Η παρουσιάστρια, αφού μας ευχήθηκε «χρόνια πολλά», με ύφος προσαρμοσμένο στην αναγκαιότητα της ημέρας, μας μίλησε για το χαρμόσυνο μήνυμα αυτής και πώς το τίμησε σε όλο τον κόσμο η χριστιανοσύνη. Από τα μάτια μας παρέλασαν εικόνες από τη συγκέντρωση των πιστών στην πλατεία του Βατικανού, οι δηλώσεις του Πάπα Φραγκίσκου, το ζεύγος Τραμπ στον Λευκό Οίκο που έστελνε ευχές σε παιδάκια και άλλα τέτοια «ενδιαφέροντα», που σου έδιναν την εντύπωση ότι αυτή η γιορτή ήταν κάτι πολύ απόμακρο από σένα.
Διευθυντής περιοδικού “Ενδοχώρα”
Καμία εικόνα, κανένας ήχος από την ελληνική πραγματικότητα των ορθόδοξων Χριστουγέννων, από τα έθιμα του Δωδεκαημέρου (ζωντανά ακόμη σε πολλές γωνιές της πατρίδας μας, αλλά και στην ομογένεια), τίποτα που να θυμίζει ότι, βρε αδερφέ, και μεις κάτι γιορτάζουμε αυτές τις ημέρες.
Ακολούθησε η «συνταρακτική» είδηση ότι πραγματοποιήθηκε η κλήρωση της λοταρίας των αποδείξεων και ότι τέσσερις «υπερτυχεροί» κέρδισαν από 3.000 ευρώ, κάποιες άλλες ασήμαντες «ειδήσεις» και ξαφνικά, αμέσως μετά το ρεπορτάζ για τη βρόμα στο Αστυνομικό Τμήμα Ομονοίας, με τους ξέχειλους κάδους απορριμμάτων και τις βρομερές τουαλέτες του, να σου και κάποια δευτερόλεπτα από τα χριστουγεννιάτικα μηνύματα του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου, του Δημητρίου Αμερικής και του Αναστασίου Αλβανίας. Έτσι, για να βγούμε από την… υποχρέωση, προφανώς!
Φυσικά, κουβέντα για το πώς γιόρτασαν οι χριστιανοί στους Αγίους Τόπους, στη Ρωσία, στη Σερβία και σε άλλες ορθόδοξες χώρες, κοντινές μας γεωγραφικά και πνευματικά, στις οποίες μάλιστα διαβιούν και αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες ομογενών μας.
Αν σε όλα αυτά προσθέσουμε και τον γενικότερο αποσυμβολισμό της ημέρας, ο οποίος επιβάλλεται είτε μέσω των τηλεοπτικών προγραμμάτων είτε μέσω των διαφημίσεων (όχι μόνο παιχνιδιών!) ή μέσω της κρατικής και της αυτοδιοικητικής πολιτικής, τότε έχουμε το ολοκληρωμένο σκηνικό της ενορχηστρωμένης επιβουλής εναντίον των παραδόσεων και της θρησκείας μας.
Ιδιαίτερα χαρακτηριστική είναι η επιλογή του δημάρχου Θεσσαλονίκης Γιάννη Μπουτάρη, ο οποίος δεν βρήκε χώρο στην πλατεία Αριστοτέλους για τη φάτνη με τον Χριστούλη («τον κλέβουν κάθε χρόνο», δικαιολογήθηκε αδιάντροπα!), αλλά βρήκε για μια τεράστια τέντα που φιλοξενεί αποκρουστικούς δεινόσαυρους, οι οποίοι προφανώς αρμόζουν στο… πνεύμα των ημερών! Μάλιστα, σε μία επίδειξη πρωτοφανούς προσπάθειας απαξίωσης του συνόλου της Ιστορίας και της κληρονομιάς μας, είχε προτείνει να… ντύσουμε αγιοβασιλίτικα το παρακείμενο άγαλμα του Αριστοτέλη!
Ο Μπουτάρης, όμως, δεν είναι ο μόνος. Κι αν για τον συγκεκριμένο ίσως θα μπορούσε να ανιχνεύσει κανείς στη συμπεριφορά του σημάδια παλιμπαιδισμού και αγωνιώδους απαρνήσεως του βιολογικού του στάτους, τα πράγματα εξελίσσονται πολύ χειρότερα στο επίπεδο των παραληπτών αυτών των μηνυμάτων. Είναι πραγματικά καταθλιπτική η απάθεια των πολιτών σε όλα αυτά, αλλά -ακόμη χειρότερα- η παθητική αποδοχή τους.
Τελικά, ηχούν αναπάντητα ακόμη τα λόγια του ωραίου εκείνου Έλληνος, του Περικλή Γιαννόπουλου, που πριν από έναν και πλέον αιώνα καταφέρθηκε εναντίον της ξενομανίας της εποχής του (και της εποχής μας, δυστυχώς), λέγοντας: «Εντροπή, άνθρωποι Ελληνες να επιδεικνύετε τοιαύτην ακαλαισθησίαν.
Όλα αυτά τα ιταλογαλλικά και γερμανοεβραϊκά πράγματα με τα οποία εγεμίσατε τα σπήτια σας καταξοδευόμενοι, (…) νομίζοντες ότι κάτι κάνετε, ότι θα φανείτε πολιτισμένοι, όλα αυτά ακριβώς είναι προστυχότατα, βαναυσότατα και σάς αποδεικνύουν φρικαλέαν ακαλαισθησίαν και βαθύ χωριατισμόν. (…) Τί του χρεωστάτε του Ιταλού, του Γάλλου, του Γερμανού διά να δουλεύετε δι’ αυτόν και να του δίδετε όλον σας το χρήμα που κερδίζετε με αγώνας; Διατί να σας διευθύνη και σας επιβάλλη το γούστο του ο κάθε εργοστασιάρχης και έμπορος του Μονάχου και της Μασσαλίας; Σεις δεν είσθε άνθρωπος; Δεν έχετε γούστο; Δεν έχετε και σεις δικαίωμα να κάμετε μόδα ούτε εις τον τόπον σας, ούτε μέσα εις το σπήτι σας; Διατί να είσθε Σκλάβοι;»
Η διαφορά από τότε είναι ότι το φαινόμενο αυτό περιοριζόταν κυρίως στη διαμορφούμενη εκείνη την εποχή αστική τάξη της Ελλάδος. Τώρα έχει κυριαρχήσει και στα φτωχότερα λαϊκά στρώματα, στη βάση δηλαδή της ελληνικής κοινωνίας. Γι’ αυτό και η απάντηση είναι πλέον επιβεβλημένη…
*Ο Γιάννης Κουριαννίδης
Είναι Διευθυντής του περιοδικού «Ενδοχώρα»
ΠΡΩΤΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: http://www.dimokratianews.gr/content/81473/oi-deinosayroi-piran-ti-thesi-tis-fatnis#.WkqFpl4dYIg.facebook
