Του Παναγιώτη Λιάκου
Το «Έτερος Εγώ» δεν είναι μόνο ένα σπουδαίο φιλμ, αλλά και μια πράξη ανατομίας πάνω στο πτώμα της σάπιας διανόησης που χτυπήθηκε ανελέητα από μια επιδημία ξενομανίας και αυτοϋποτίμησης
Όλος ο κόσμος προσπαθεί να μοιάσει στους αρχαίους Ελληνες κι εσείς οι Ελληνες προσπαθείτε να μοιάσετε στον υπόλοιπο κόσμο».
Φράση που λέει στην ταινία «Έτερος Εγώ»** ο Γάλλος καθηγητής Marcel de Chaffe (τον υποδύεται ο Francois Cluzet).
Η κινηματογραφική ταινία «Έτερος Εγώ», της οποίας το σενάριο και τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Σωτήρης Τσαφούλιας, είναι μια χειροπιαστή απόδειξη για τις δυνατότητες των Ελλήνων. Αυτές οι δυνατότητες δεν περιορίζονται από τον χώρο. Δεν συναντούν εμπόδια ούτε από τον χρόνο. Στην ταινία, χωρίς να εμφανίζεται πουθενά, πρωταγωνιστεί ο Πυθαγόρας. Μόνο ρητά του αρχαίου πανεπιστήμονα, μύστη και φιλοσόφου βλέπουμε γραμμένα, με αίμα ανθρώπινο, σε τόπους όπου αφαιρέθηκαν ζωές.
Ο Σωτήρης Τσαφούλιας πάτησε στους ώμους ενός γίγαντα της παγκόσμιας σκέψης και έφτασε σε αξιοζήλευτα καλλιτεχνικά ύψη. Δημιούργησε μια ταινία που πραγματεύεται με σεμνότητα, ειλικρίνεια, βάθος και ουσία ένα μέγα τμήμα από την επικράτεια των αναζητήσεων, των φόβων, των σκέψεων, των αποριών μας. Ο θάνατος πριν και μετά τη ζωή. Η ανθρώπινη και η θεία Δικαιοσύνη. Η υπηρεσία στους ανήμπορους γονείς. Η φιλία. Ο φόβος της ανυπαρξίας. Η εκδίκηση. Η αλληλοδιαπλοκή και οι αντιφάσεις που αναφύονται σε καταστάσεις όπου ένα πρόσωπο, μία συνείδηση πρέπει να ισορροπήσει ανάμεσα στο έργο, στο καθήκον, στο ανθρώπινο συναίσθημα και στην υποχρέωση του πολίτη.
Ωστόσο, με φράσεις-κλειδιά και με κινηματογραφικά πανοράματα της ανθρώπινης ψυχής που κόβουν την ανάσα ο Σωτήρης Τσαφούλιας εκθέτει λιτά, δωρικά, άλλοτε σημαίνοντας με φράσεις και άλλοτε κρύπτοντας με σιωπές, τον έρωτα, την έκσταση, τον πόνο της ελληνικότητας.
Ο Γάλλος καθηγητής των μαθηματικών τολμάει να διαπιστώσει κάτι που διαφεύγει σχεδόν από τους περισσότερους. Πιθηκίζουμε αυτούς που φιλοδοξούν να μιμηθούν τον καλύτερο εαυτό μας!
Το «Έτερος Εγώ» δεν είναι μόνο ένα σπουδαίο φιλμ, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και «αστυνομικό», αλλά και μια πράξη ανατομίας πάνω στο πτώμα της σάπιας διανόησης που χτυπήθηκε ανελέητα από μια επιδημία ξενομανίας και αυτοϋποτίμησης και παρέδωσε αμαχητί -αλλά όχι ατελώς- το όποιο πνεύμα διέθετε.
Τα κίνητρα των… δραστών μπορεί να τα υποθέσει ο καθένας. Ομως, ποιοι ήταν οι ηθικοί αυτουργοί αυτού του ιστορικού εγκλήματος;
Στο άρθρο του δρα Αλκιβιάδη Κωνσταντίνου Κεφαλά με τίτλο «Η σκοτεινή πλευρά των διανοουμένων», που δημοσιεύτηκε στη «δημοκρατία» στις 13/11/2017, αναλύεται η νόσος της έλλειψης εθνικής αυτοπεποίθησης και φωτίζεται ο ρόλος των ενσωματωμένων στο παρακμιακό σύστημα διανοουμένων: «Για να δυνηθεί το εγχώριο πολιτικό σύστημα να αναπαράγει εαυτόν, ικανή και αναγκαία συνθήκη είναι, αφενός, η προθυμία του να εξυπηρετήσει τα οικονομικά συμφέροντα άλλων χωρών εις βάρος των εθνικών, ώστε να απολαμβάνει την πολιτική στήριξη των διεθνών κέντρων εξουσίας, και, αφετέρου, να υποβαθμίζει οικονομικά και πνευματικά τον λαό, με αρνητικό αντίκτυπο στην αυτοπεποίθηση της αστικής τάξης. […] Η σημερινή νέα τάξη πραγμάτων, επικαλούμενη “δημοκρατικές” δομές, επιδιώκει αφενός την πολιτισμική ασυνέχεια μέσω της καλλιέργειας άχρωμων ιδεολογικών συνειδήσεων “πολυφυλετικών δομών”, επειδή αυτές υπερφορολογούνται και ληστεύονται αδιαμαρτύρητα. Στον αντίποδα, η πολιτική αρχή του έθνους-κράτους επεδίωξε την ανάπτυξη της αυτοπεποίθησης της αστικής τάξης μέσω της καλλιέργειας της πολιτισμικής συνέχειας του “τόπου” και του “χρόνου”. […] Η μεθοδευμένη αποδόμηση του εθνικού ιδεολογικού υποβάθρου της αστικής τάξης από το αφειδώς αμειβόμενο “πνευματικό” σύστημα έχει αντικατασταθεί από ένα θολό μείγμα ιδεολογημάτων διαχείρισης “δημοκρατικής” εξουσίας “ελέω Θεού” και “διεθνισμού”, με σκοπό τη συντεχνιακή αυτοεξυπηρέτηση».
Οι άλλοι εαυτοί των Ελλήνων είναι πολύ καλύτεροι απ’ όσο τους φαντάζονται ή τους επιθυμούν όσοι θέλουν να μας αφαιρέσουν από το τοπίο. Έχουν ισχυρή βούληση να νικήσουν στη μάχη για επιβίωση και πολλά όπλα που μπορούν να χρησιμοποιήσουν για αυτόν τον σκοπό. Μια αποθήκη γεμάτη με αυτά τα πανίσχυρα όπλα είναι η ελληνική αρχαιότητα.
*Πού έσφαλα; Τι σωστό έπραξα; Τι έπρεπε να κάνω και δεν το έκανα;
**Η ταινία αποσύρθηκε πέρυσι από τις κινηματογραφικές αίθουσες, επειδή υπήρξε κάποια στιγμή ο φόβος ότι εμπνέει έναν μανιακό δολοφόνο, ο οποίος είχε βάλει στο στόχαστρό του οδηγούς ταξί στα βόρεια προάστια. Έπειτα από απόφαση του σκηνοθέτη ανέβηκε στο YouTube και είναι ελεύθερα προσβάσιμη σε όλους.
Παναγιώτης Λιάκος
ΠΗΓΗ: http://www.dimokratianews.gr/content/81786/oi-alloi-eaytoi-ton-ellinon#.WlHURMqlh0o.facebook
