Του Κώστα Τσίπα*
Μετά την συμμετοχή στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης που επιτέλους με ξεκόλλησε από τον καναπέ και την παθητικότητα, που με αναβάπτισε Έλληνα, ανάμεσα σε νέους χαμογελαστούς, ήλθαν τα νέα από την Αλβανία…
Δύο φωτογραφίες, δύο νούμερα και κάτι λατινικά Γράμματα που γράφουν Greco…
Δύο κωδικοί, Δύο Νέοι, Δύο παλικάρια, Δύο οικογένειες, Δύο σπίτια που έκλεισαν…
Δύο χωριά, δυο σπίτια περίμεναν αυτά τα παιδιά, γονείς, αδέλφια, σύζυγοι, ορφανά παιδιά….
Τα έδωσαν όλα αυτά τα παιδιά με το Μάνλιχερ στο χέρι, άντεξαν στερήσεις, παγωνιά, βομβαρδισμούς… Τα έδωσαν όλα…
Ήθελαν και αυτοί να ζήσουν όπως όλοι, να οργώσουν, να θερίσουν, να αγαπήσουν, να τρέξουν στον Ήλιο και την Θάλασσα…
Αγαπούσαν την Ελένη, την Μαρία….
Τους πρόλαβε το πρόσταγμα της Πατρίδας… Η Ελλάδα πάνω από όλα…
Έπεσαν ναι με το όπλο στο χέρι, σε επίθεση κατά των βαρβάρων, έχυσαν το αίμα τους εκεί στην Τρεμπεσίνα, στο Δραγκότι. Κατοχύρωσαν τα δίκαια της φυλής… Υπέγραψαν τα όρια της με το αίμα τους…
Είδαν ξανά το φως του Ήλιου σήμερα, σήμερα που οι προδότες ξεπουλάνε τον τόπο, σήμερα μας θύμισαν ότι υπάρχουν….
Άγρια η όψη του θανάτου, πολύ άγρια… Τρομάζει αυτούς που έχουν εύκολο το Ναι, αγριεύει αυτούς που έχουν μέσα τους το ΟΧΙ…
Πέρασαν εβδομήντα επτά χρόνια από την θυσία, κανείς δεν τους ξέχασε, επιτέλους η άχρηστη πολιτεία κάνει το καθήκον της, δεν είναι μόνο δύο, είναι χιλιάδες οι πεσόντες…
Η μόνη μάχη που χάνεται είναι αυτή που δεν δόθηκε και αυτή που πήγες για να παραδοθείς…
Προσέξτε όσοι διαχειρίζεστε την μοίρα του τόπου, αν δεν φοβάστε τους ζωντανούς, φοβηθείτε την οργή των νεκρών…
Είναι γιορτή σήμερα, ο Ιωάννης και ο Θεόδωρος ξαναγύρισαν στο Φως…
Ο Θεός να τους Αναπαύσει….
Αποκλείεται να κοιμηθώ σήμερα….
(Γράφτηκε από τον Κώστα Τσίπα
και αναρτήθηκε στο προφίλ του στο Face Book,
απ’ όπου και το αντιγράψαμε)
