Αυτό που έσπειρες θα θερίσεις…

γράφει ο Ε. Π. ΚΟΥΡΟΣ

Καλή χρονιά με υγεία πάνω από όλα και.. εδώ βγαίνουν τα πραγματικά θέλω του καθενός που λέει σαν δεύτερη ευχή τα λεφτά, πολλά λεφτά, καλύτερο σπίτι, καλύτερο αμάξι, κινητό, ακόμα τα ίδια και χειρότερα, μα δεν βάζουμε μυαλό εμείς;;!! Να κλαίνε τα πιτσιρίκια γιατί λέει τους πήραν το iphone 16gb και όχι των 32gb!

Κάποιοι “ρομαντικοί” θυμούνται βεβαίως και την Πατρίδα, στο fb πάντα, και αρχίζουν τα φλογερά και δακρύβρεχτα post για την λευτεριά που θα έρθει από τον Σώρα, τους ΕΛ και το Ξανθό το Γένος ενώ οι πιο “ψαγμένοι” ανατρέχουν στις προφητείες του Νοστράδαμου, του κάθε Γέροντα και της Πυθίας!

   Αυτά βέβαια όσον αφορά το Εθνικό μας μέλλον, διότι το δικό τους το εμπιστεύονται στην στιβαρότητα των ζωδίων, του καφέ και της χαρτομαντείας,

επαγγέλματα που γνωρίζουν ιδιαίτερη άνθηση τα τελευταία ζοφερά χρόνια της κρίσης, ιδιαίτερα με κάτι “χαρισματικά” μέντιουμ νέας εσοδείας από το Τζιμπουτί και την Μπουντζουμπούρα!

Στο ενδιάμεσο βέβαια βρίσκουν χρόνο να τσακωθούν για το κλασικό δίπτυχο κόμματα-ποδόσφαιρο και το βράδυ το βραδάκι δίνουν ραντεβού στον ΟΠΑΠ της γειτονιάς για “λίγο” τζόγο έτσι για την πλάκα μωρέ, αφού ως γνωστόν όλοι έχουν σύστημα και όλοι κερδίζουν. Ασφαλώς.

Κάποια στιγμή έρχεται και μια Εθνική Επέτειος, όπου ο κάθε νεαρός δημοσιοκαφρίσκος βγαίνει στους δρόμους και ρωτάει τους –αντικειμενικά ανιστόρητους- μαθητές “τι γιορτάζουμε σήμερα”, και ο πρώτος που θα ειρωνευτεί και θα σχολιάσει τις απαντήσεις τους είναι ο “συμπολεμιστής” που περιέγραψα πιο πάνω!! Και για να γίνω απόλυτα συγκεκριμένος, αναφέρομαι στον σημερινό 60αρι-70αρι!! Αυτόν που έζησε την 7ετία και την Μεταπολίτευση και μπορεί να συγκρίνει, αν είχε την εντιμότητα να το κάνει, αυτόν που απόλαυσε την περίοδο των παχυλών πράσινων αγελάδων αγοράζοντας πανάκριβα σπίτια και αυτοκίνητα –χωρίς να σκεφτεί το αύριο παρά μόνο επειδή μπορούσε- αυτόν που έτρεχε με τις σημαίες σε κάθε εκλογική αναμέτρηση και τσακωνόταν στα πράσινα, κόκκινα και μπλε καφενεία, αυτόν που φιλούσε κατουρημένες ποδιές για μια θεσούλα στο Δημόσιο, αυτόν που έπαιρνε διακοποθαλασσοβιζιτοδάνεια, αυτόν που έγινε μέσα σε μια στιγμή μεγαλομέτοχος στο Χρηματιστήριο, αυτόν που, που, που..

Πότε ρε συ “πατριώτη” τότε που έρεαν οι δραχμούλες πήρες ένα βιβλίο στο παιδί σου; Πότε το πήγες σε ένα μουσείο, σε έναν αρχαιολογικό χώρο, πότε το παρακίνησες να διαβάσει κάτι εξωσχολικό και να γυμναστεί; Το σπουδαιότερο όλων, πότε έγινες ΕΣΥ το παράδειγμα να σε μιμηθεί;; Πότε σε είδαν στο σπίτι να διαβάζεις κάτι πέραν μιας αθλητικοπολιτικής εφημερίδας; Πότε σε είδαν να γυμνάζεσαι, που ότι πιο κοντινό σε αθλητισμό ήταν μια Κυριακή στο γήπεδο να περνάς γενεές δεκατέσσερις αντιπάλους και διαιτητές;

Μήπως σε είδε στον δρόμο όταν διέλυαν την παιδεία, όταν ξεπουλούσαν την Πατρίδα, όταν ευχαριστούσαν τους Αμερικανούς;; Το πολύ πολύ να σε είδε με κανένα κομματικό πλακάτ στον ώμο σε συνδικαλιστική πορεία ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.

Ε λοιπόν αυτό το παιδί που ανέθρεψες κατ’αυτόν τον τρόπο μεγάλωσε και –μάντεψε- είναι ο πατέρας και η μάνα του παιδιού του οποίου κορόιδευες την απάντηση για την Εθνική Επέτειο νωρίτερα!!

Τι περίμενες δλδ;; Τι εφόδια του έδωσες να μεταλαμπαδεύσει, τι παραδείγματα, τι συμβουλές, όνειρα, ιδανικά και αξίες; Ότι επιφοίτηση ήταν να δώσει το Άγιο Πνεύμα, την έδωσε..! Πως τολμάς να πιάνεις στο στόμα σου την νεολαία; Σανό έσπειρες φίλε μου, τριαντάφυλλα περίμενες να θερίσεις;;;

Ανευθυνότητα, ευθυνοφοβία και ωχαδερφισμός έχουν αντικαταστήσει προ πολλού το καθήκον, το φιλότιμο και τη μπέσα… Πάντα τα ξένα κέντρα φταίνε για το χάλι μας και από άλλους ασφαλώς περιμένουμε την λύτρωση, Εθνικά ή επαγγελματικά, ενώ η μόνη Σωτηρία που ξέρουμε είναι η Μπέλου..

Την στιγμή μάλιστα αυτή, που βρίσκομαι σε ένα μικρό cafe στην Κυψέλη να τελειώσω το άρθρο μου, ο Βελζεβούλ μου έστειλε δίπλα τρεις 60ρηδες να επιχειρηματολογούν κιόλας για την φετινή πορεία των ομάδων τους, βάζοντας με αυτόματα στην διαδικασία να θέσω ακόμα έναν –δύσκολο- στόχο για το νέο έτος:

Διατήρηση Λευκού Ποινικού Μητρώου…

ΥΓ Ο κάθε κανόνας έχει πάντα τις φωτεινές του εξαιρέσεις, διότι υπάρχουν και κάποιοι της αυτής ηλικίας οι οποίοι τις δεκαετίες 70-80-90 δονούσαν την ατμόσφαιρα με την δράση τους, δίνοντας σώμα και ψυχή στον Αγώνα!! Αυτούς δεν αντέχω να κοιτάξω στα μάτια διότι φάνηκα ανάξιος των προσδοκιών τους. Για την ώρα…