γράφει ο Νικόλαος Η. Σκαντζός
Σχετικά με τη συνθήκη της Λωζάνης, που έθεσε θέμα επικαιροποιήσεως ή και αναθεωρήσεως, (εμμέσως πλην σαφώς), ο Τούρκος Ερντογάν, είμαστε σίγουροι ότι μας συμφέρει να μείνει ως έχει;
Αν ναι, τότε μπαίνει ένα λογικό ερώτημα:
Το 1919 με την εκστρατεία στην Μικρά Ασία, ως τι πήγαμε εκεί;
Ως απελευθερωτές προαιώνιων Ελληνικών εδαφών, η ως κατακτητές;
Και κάτι ακόμη: Έχουμε το δικαίωμα εμείς σήμερα να δεσμεύουμε τις επερχόμενες γενεές Ελλήνων και να τους
λεμε: “δεν διεκδικούμε τίποτα“, ( και τι απαντάμε), την ώρα που ο βάρβαρος Τούρκος, ενώ είναι καθισμένος πάνω στα ιερότερα χώματα του πλανήτη, έχει και το θράσος από εκεί, να διεκδικεί, ακόμη περισσότερα;
Έχουμε τη γνώμη ότι το: “δεν διεκδικούμε τίποτα”, αποτελεί την πλέον ηττοπαθή και προδοτική θέση, στην μακραίωνη Ιστορία της Χώρας.
Αυτοί δε που το εκστομίζουν, είναι υπόλογοι απέναντι στις γενιές που θα ‘ρθουν και ένοχοι εσχάτης προδοσίας, αφού κανένας δεν τους έχει εξουσιοδοτήσει να το διακηρύσσουν!
“Κριτές, θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι, οι νεκροί”.
