γράφει η Θέκλα Μεταξά -αστρολόγος
Στις 13 Νοεμβρίου στον πρωινό ουρανό, στις 10.30 έγινε η σύνοδος Δία – Αφροδίτης στην 7η μοίρα του Σκορπιού, και μέσα στον 10ο οίκο, τον οίκο της εξουσίας. Ήταν μια σύνοδος θεαματική. Σε κάποιες χώρες που πραγματοποιήθηκε πριν ξημερώσει, ο κόσμος είχε την ευκαιρία να θαυμάσει αυτό το σπάνιο φαινόμενο.
Όταν λέμε σύνοδο πλανητών, εννοούμε το φαινόμενο του να βρίσκονται δυο πλανήτες σε απόσταση μικρότερη των 8 μοιρών μεταξύ τους. Αυτή εδώ η σύνοδος δεν ήταν συνηθισμένη, διότι ταυτόχρονα οι δυο πλανήτες βρέθηκαν σε θέση παράλληλη. Πρόκειται για μια «υπερσύνοδο» που πραγματοποιείται κάθε 24 χρόνια. Στην αρχαία Ελληνική αστρολογία, η ορατότης των ουρανίων φαινομένων ήταν ο πιο σημαντικός οιωνός για προβλέψεις.
Δίας, ο ευνοϊκότερος πλανήτης, ο πλανήτης της επέκτασης, της αφθονίας, του πλούτου, της ανάπτυξης, της ελπίδας, της πίστης, των ιερέων και των ιεροφάντων, και της ειλικρίνειας.
Αφροδίτη, ο δεύτερος ευνοϊκός πλανήτης, της σχέσης με τον κόσμο, των πέντε αισθήσεων, των απολαύσεων, της αγάπης και της ομορφιάς.
Σκορπιός, κυβερνάει τους κύκλους της ζωής και του θανάτου, τις κληρονομιές, τα κρυμμένα μυστικά, τις μυστικές υπηρεσίες, τις σκοτεινές κρυφές ενέργειες και τα ένστικτα. Γνωρίζουμε καλά, πως όταν ο Σκορπιός αποτύχει, γυρίζει την ουρά του και τσιμπάει το κεφάλι του, αυτοκτονεί, δεν αντέχει την αποτυχία.
Εκεί κοντά, βρισκόταν και το αστέρι KHAMBALIA, βίαιο και ασταθές, χωρίς συνέπεια και με φύση εριστική. Όλα αυτά σε καλή πλανητική σχέση τριγώνου με τον Ποσειδώνα που παραπλανά.
Ας ελπίσουμε ότι η ευνοϊκή ενέργεια του Δία θα είναι τόσο ισχυρή, ώστε αυτή η υπερσύνοδος να είναι οιωνός ευχάριστων εξελίξεων. Εξ άλλου ο Δίας διορθώνει ότι χαλάνε οι άλλοι πλανήτες. Αυτό το γνώριζαν πολύ καλά οι πρόγονοί μας, των οποίων η σοφία δεν αμφισβητείται. Γι΄ αυτό και τον τιμούσαν ως πατέρα Θεών αλλά και ανθρώπων, έτσι όπως του άξιζε.Ο μήνας που ξεκινούσε στις 23 του σημερινού Οκτωβρίου και τελείωνε στις 22 Νοεμβρίου, ήταν αφιερωμένος στο Δία Μαίμακτο, και ονομαζόταν Μαιμακτηριών. Ήταν ο 5ος μήνας του Αττικού ημερολογίου.
Κατά τη διάρκεια του Μαιμακτηριώνα ο κόσμος γιόρταζε την προετοιμασία του χειμώνα, με κυριότερες εορτές τα Μαιμακτήρια και τα Πομπαία. Τα Μαιμακτήρια γιορτάζονταν το τελευταίο δεκαήμερο του μήνα και είχαν σκοπό να εξευμενίσουν το Δία για να τους φέρει ένα ήπιο χειμώνα. Κατά τα Πομπαία, οργάνωναν πομπή προς τιμήν του Μειλίχιου Δία, για να του ζητήσουν να τους φέρει καλή σοδειά. Ο Δίας είχε στον έλεγχό του τα καιρικά φαινόμενα, τους κεραυνούς και τις αστραπές, και ο κόσμος απευθυνόταν σ’ αυτόν για να τον παρακαλέσει να μετριάσει το πάθος και τον ενθουσιασμό του και να μην ταράζει τον ουρανό. Ήταν η έναρξη του χειμώνα. Μια άλλη εκδοχή υποστηρίζει πως ο μήνας πήρε το όνομά του «από της μαιμάξεως της περί την άμπελον» δηλαδή από τον τρύγο των αμπελιών. Οι Αθηναίοι κατά τη διάρκεια των εορταστικών εκδηλώσεων του μήνα, παρακαλούσαν το Νεφεληγερέτη Δία, να είναι μειλίχιος, να στέλνει ήπιους ανέμους, και βροχές για να σπείρουν τα χωράφια τους. Στη Βοιωτία ο αντίστοιχος μήνας ονομαζόταν Αλκυμένιος ή Αλαλκομένιος.
Αυτή ήταν μια Ελλάδα γεμάτη ομορφιά και φως, γεμάτη χαρές και ευλογία. Μπορούμε να την ξαναβρούμε;
