γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου

Ενόχλησε το προηγούμενο άρθρο μου στο οποίο ανέφερα πως, όλα τα κόμματα του κοινοβουλίου υπήρξαν (μέχρι σήμερα) δεκανίκια του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτή είναι η αλήθεια. Ιδιαιτέρως η Νέα Δημοκρατία και η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗ, τα κατ’ εξοχήν συστημικά κόμματα, ευθύνονται, όχι μόνον για την άνοδο των διεφθαρμένων κομμουνιστών στην κυβέρνηση αλλά και για την παραμονή τους σε αυτή. Παραμονή που επέτρεψε τη νομοθέτηση δεκάδων νόμων και τροπολογιών με βάση τους οποίους φτωχοποιήθηκε η κοινωνία, καταστράφηκαν δεκάδες χιλιάδες επιχειρήσεις, περιθωριοποιήθηκαν εκατοντάδες χιλιάδες παραγωγικοί Έλληνες και ξεπουλήθηκε ιδιωτικός και δημόσιος πλούτος η αξία του οποίου (σε τιμές 2009) υπερβαίνει το συνολικό  χρέος της χώρας.

Τον στήριξαν τον Τσίπρα κάθε φορά που ο κυβερνητικός του εταίρος έκανε τον δύσκολο «για λόγους εθνικούς και ιδεολογικούς», όπως έλεγαν. Έτσι, τα χάπατα, οι βουλευτές τους και τα κομματικά στελέχη τους, έκαναν πως δεν βλέπουν ότι όλοι οι βουλευτές του Καμμένου έχουν γίνει υπουργοί και ψηφίζουν ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΕΚΛΑ αλλά… ΟΧΙ ΣΤΟ ΞΕΒΡΑΚΩΜΑ.

Ο Τσίπρας και οι συνεργάτες του έχουν πια ολοκληρώσει το 90% της διατεταγμένης αποστολής τους στον οικονομικό τομέα. Δεν είναι πια χρήσιμοι στα ξένα αφεντικά. Το επόμενο πακέτο παραχωρήσεων, που θίγει ζωτικά εκλογικά συμφέροντα του ΣΥΡΙΖΑ, ο Μητσοτάκης και η Φώφη, είναι πιο πρόθυμοι να το υλοποιήσουν.

Ξέχασαν, όμως, οι σχεδιαστές του μέλλοντός μας πως, δεν έχουν να κάνουν με ένα αστικό κόμμα που το ελέγχουν σε όλη την κλίμακα της πυραμίδας. Ο Τσίπρας δηλώνει πως δεν φεύγει πριν το τέλος της τετραετίας και το εννοεί. Κρατάει καθυστέρηση για να κερδίσει χρόνο παραμονής στην εξουσία, για την ομάδα των εθνοαποδομητών.  Μας έχουν κατσικωθεί και προωθούν συστηματικά όλες τις κοινές θέσεις κομμουνιστών και παγκοσμιοποίησης, τραυματίζοντας και αποδυναμώνοντας τις αξίες και τα ήθη των Ελλήνων.

Η σύγκλιση όλων εκείνων των συμφερόντων, που επιθυμούν την αλλαγή φρουράς σε επίπεδο κυβερνητών, είναι πλέον φανερή. Η συνταγή που εφαρμόζουν είναι γνωστή και (μέχρι σήμερα) ήταν αποτελεσματική. Οι φωτιές του καλοκαιριού (Ζάκυνθος, Λακωνία, Κύθηρα, Αττική), η ρύπανση των ακτών από Φάληρο μέχρι Βουλιαγμένη και ο τραυματισμός του νεαρού αντιεξουσιαστή, είχαν σαν στόχο να δείξουν στους αποχαυνωμένους έλληνες πως αυτή η κυβέρνηση είναι παντελώς ανίκανη να αντιμετωπίσει απλά προβλήματα διοίκησης και πως, γι αυτό πρέπει να αλλάξει. Αν και με τους διεφθαρμένους του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό δεν πέτυχε, ανέλπιστα επετεύχθη κάτι καλύτερο. Ο μέσος έλληνας συνειδητοποίησε πως τον διοικούν γαϊδούρια χωρίς φιλότιμο και μπέσα. Και αυτό θα μπορούσε, υπό προϋποθέσεις να παίξει το ρόλο του.

Η προσπάθεια να ξαναμαζευτεί το  κοπάδι του κεντρώου χώρου και να δημιουργηθούν οι προοπτικές μια δοκιμασμένης συγκυβέρνησης, είναι σε εξέλιξη και ολοκληρώνεται στους επόμενους μήνες. Στους μήνες που τα λεγόμενα διαρθρωτικά μέτρα δεν θα λαμβάνονται, δυσαρεστώντας τους ξένους επικυρίαρχους. Συγχρόνως θα φανούν οι επιπτώσεις όλων των συμφωνηθέντων που θα είναι ιδιαιτέρως ενοχλητικές για την τσέπη των υπηκόων.

Κανένα κόμμα, σήμερα, ανεξαρτήτως του τι λέει, δεν προσπαθεί για να ρίξει την κυβέρνηση. Έχουν εσωτερικά προβλήματα ανάδειξης ηγεσίας και διαμόρφωσης νέων εσωκομματικών συσχετισμών. Αυτό απαιτεί χρόνο. Τα Συνέδρια που προωθούν είναι μια άριστη δικαιολογία για να δικαιολογείται η έλλειψη αγώνων μέσα στην κοινωνία που σφαδάζει. Όπως και για την απουσία κάθε αντίστασης στον νομοθετικά προωθούμενο εκμαυλισμό και αποχαυνοποίηση των Ελλήνων.

Ναι! Τα κόμματα του κοινοβουλίου είναι υπόλογα για συνενοχή. Είναι ένοχα για ηθελημένη παράλειψη οργάνωσης αντίστασης της κοινωνίας. Είναι δεκανίκια της προσπάθειας που γίνεται να φτωχοποιηθούμε, να ραγιαδοποιηθούμε. Είναι εφαρμοστές της ιδρυτικής διακήρυξη της Νέας Δημοκρατίας (του Κωνσταντίνου Καραμανλή) που λέει πως «Το Έθνος ταυτίζεται με το λαό», δηλαδή, «μην νιώθετε υπόχρεοι προς τους προγόνους και μη σας ενδιαφέρει η παρουσία του Ελληνισμού στο μέλλον». Και που τονίζει πως «Η Πατρίδα ταυτίζεται με τους κατοίκους», δηλαδή, «Η Ελλάδα θα γίνει Πατρίδα των εποίκων που μας έρχονται κατά μιλιούνια από την Αφρική και την Ασία».

Πολλές φορές αναρωτιέμαι, «εκείνοι οι ωραίοι αντιδραστικοί, που τους έλεγαν Έλληνες, πότε θα ξεσηκωθούν να πάρουν κεφάλια διεκδικώντας το δικαίωμα να ζουν ελεύθεροι και να ορίζουν τον τόπο και το μέλλον τους»; 

Και για να μην παρερμηνευτούν, ως πεσιμιστικές, οι σκέψεις μου, ξεκαθαρίζω… «Είμαι βέβαιος πως αυτό θα συμβεί. Το πότε δεν γνωρίζω»!