γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου
Έχουμε όλοι στα σεντούκια των παππούδων τα άλμπουμ με τις φωτογραφίες των Ηρώων της οικογένειας, την ώρα της επιστράτευσης της 28η Οκτωβρίου 1940 ή από την ανάπαυλα μιας μάχης στο μέτωπο των Βορειοηπειρωτικών βουνών. Κάποιοι πιο τυχεροί έχουν και τις φωτογραφίες των παππούδων τους που παρελαύνουν στις απελευθερωμένες πόλεις της Κορυτσάς, του Δυρραχίου κ.α.
Και περιμένουμε όλοι, αυτές τις ημέρες που γιορτάζουμε την επέτειο του ΟΧΙ, να ακούσουμε να τιμούν αυτούς τους Ήρωες και αυτή την ανεπανάληπτη στιγμή μεγαλείου! Να ακούσουμε να τιμούν τα μέλη των δικών μας οικογενειών. Αυτούς που έτρεξαν «με το χαμόγελο στα χείλη» να πολεμήσουν για την ελευθερία της πατρίδας και για την υπερηφάνεια των παιδιών τους. Που έτρεξαν με τις ευχές των γονιών τους και των γυναικών τους που γνώριζαν ότι μπορεί να μη τους ξαναδούν ή να τους δουν μισούς ανθρώπους, ανάπηρους γιατί έβαλαν τα μέλη του κορμιού τους ασπίδα προκειμένου να παραμείνουν ορθοί οι υπόλοιποι των Ελλήνων.
Αντί για τους δικούς μας Ήρωες, θα ακούσετε τους εξωνημένους δημοσιογράφους και πολιτικούς να σας μιλούν και πάλι για τον σφαγέα του λαού των Ελλήνων, Άρη Βελουχιώτη*, και την αντίσταση του ΕΑΜ ΕΛΛΑΣ κατά την κατοχή.
Την στιγμή του ΟΧΙ των Ελλήνων, που είπε ο κυβερνήτης Ιωάννης Μεταξάς, δεν θα την ακούσετε να την υμνούν. Ίσως και ούτε να την αναφέρουν. Την στιγμή του ΟΧΙ, που άλλαξε τη ροή ιστορίας του πολέμου, δεν θα την αναδείξουν. Θα την αποκρύψουν συνειδητά… σαν φοβισμένα σκουλίκια! Θα την αποκρύψουν γιατί, αν μαθευτεί, τότε, ο κάθε Έλληνας θα κάνει τις συγκρίσεις της κυβέρνησης Μεταξά με τις σημερινές μνημονιακές κυβερνήσεις. Θα συγκρίνει τη διορατικότητα και το σθένος του τότε, με την άγνοια και την ενδοτικότητα του σήμερα. Και το αποτέλεσμα θα είναι συντριπτικό για όλους αυτούς τους πρωθυπουργούς της μειοψηφίας των Ελλήνων.
Και το χειρότερο, μπορεί οι Έλληνες να ανοίξουν τα σωστά βιβλία και να μάθουν. Να μάθουν ότι ο Μεταξάς αρνήθηκε την πληρωμή επονείδιστου χρέους και κέρδισε και τη σχετική νομική μάχη, μια μάχη που οι σημερινοί αρνήθηκαν να δώσουν. Να μάθουν πως ο Μεταξάς καθιέρωσε την Κυριακή αργία που αυτοί σήμερα καταργούν. Να μάθουν πως ο Μεταξάς πέθανε πάμπτωχος και λατρεμένος, ενώ αυτοί αποδεικνύονται μιζαδόροι και ηθικά απαξιωμένοι. Να μάθουν πως ο Μεταξάς υπήρξε νικητής των Ιταλών και εμπόδιο στην εισβολή των Γερμανών και των Βουλγάρων, ενώ αυτοί είναι όλοι τους θιασώτες της ρήσης Καμμένου «…στα τέσσερα»!
Κυρίως όμως να μάθουν πως, ο Λαός των Ελλήνων ήταν προετοιμασμένος για τον πόλεμο. Ενωμένος και με υψηλό φρόνημα. Με την Νεολαία στην πρωτοπορία του αγώνα, στο μέτωπο και στα μετόπισθεν. Χωρίς πλουσιόπαιδα, αρνητές στράτευσης, και καταστροφείς δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας. Να μάθουν την αλήθεια για την ημέρα, της αρχής μιας εποποιίας, που έκανε τον κόσμο να συνειδητοποιήσει πως «από εδώ και πέρα θα λέμε ότι… οι Ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες».
Τίποτε από όλα αυτά δεν θα ακούσετε να λένε τα ξεπουλητάρια, που, με την ψήφο μας, τα λάθη μας και την ανοχή μας, μας έχουν ζέψει στο άρμα της Γερμανικής Ευρώπης, των διεθνών τραπεζιτών και των συμφερόντων της παγκοσμιοποίησης.
Καθήκον λοιπόν καθενός, που συνειδητοποιεί το βάρος της ιστορίας του, να τιμήσει τον ηρωισμό, τις θυσίες και τις επιτυχίες των δικών του Ηρώων, που ενώθηκαν, όλοι μαζί, υπό την καθοδήγηση ενός Εθνικού Κυβερνήτη και έγραψαν με αίμα, δικό τους και των εισβολέων, μια ακόμη σελίδα Ιστορίας.
* Για όσους δεν γνωρίζουν, οι κομμουνιστές του Βελουχιώτη, (με όπλα και χρήματα που έπαιρναν από τους Εγγλέζους) σκότωσαν και έσφαξαν στα χρόνια της κατοχής πολλαπλάσιους Έλληνες από όσους σκοτώθηκαν τον καιρό του πολέμου.
