Ο «ξεχασιάρης» Γιάννης Ανδριανός και η παραποίηση του μηνύματος του ΟΧΙ

άρθρο του Πολύδωρου Ιππ. Δάκογλου

Δεν φανταζόμουν ποτέ ό,τι ο Γιάννης Ανδριανός, Βουλευτής Αργολίδας και αναπληρωτής τομεάρχης Παιδείας της Νέας Δημοκρατίας θα έπεφτε τόσο χαμηλά. Ό,τι για να ακολουθήσει το ρεύμα των καιρών θα στρέβλωνε και θα παραποιούσε το νόημα το μήνυμα του μεγάλου ΟΧΙ της 28^ης Οκτωβρίου 1940.

Όχι πως περίμενα να πει την ιστορική αλήθεια, τιμώντας την απόφαση και την πράξη του τότε κυβερνήτη της Ελλάδος, Ιωάννη Μεταξά, ούτε πως θα έλεγε δυο λόγια για την προετοιμασία του Λαού και του Στρατού που είχε γίνει με σχέδιο και μεθοδικότητα, τα προηγούμενα χρόνια. Αλλά βρε παιδί μου, να μας λέει –πανεπιστημιακός αυτός- πως «τιμούμε σήμερα την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, την έναρξη του ηρωικού αγώνα των Ελλήνων κατά των δυνάμεων του Άξονα», πάει πολύ. Δεν διάβασε ποτέ ότι το ΟΧΙ το είπαμε, τότε, στους Ιταλούς που μας επιτεθήκαν χωρίς την σύμφωνη γνώμη της Γερμανίας; Δεν έτυχε να μάθει ότι επί μήνες και ενώ ο πόλεμος εξελισσόταν νικηφόρα, διατηρούσαμε εμπορικές και διπλωματικές σχέσεις με τη Γερμανία; Και το σπουδαιότερο… τι γιορτάζουμε κύριε βουλευτά της Νέας Δημοκρατίας και ποιο είναι το μήνυμα της επετείου; Την έναρξη του πολέμου γιορτάζουμε ή την ηθική Νίκη του ΟΧΙ που είπε ο Μεταξάς, δηλαδή ο εκπρόσωπος της Ελλάδος και την υιοθέτηση του ΟΧΙ από όλους τους Έλληνες;

Πόλεμο έκαναν πολλοί κύριε βουλευτά της Νέας Δημοκρατίας (και κάθε πόλεμος κάπως και κάποτε αρχίζει και τελειώνει). ΟΧΙ, όμως, κύριε βουλευτά και υπεύθυνε του τομέα Παιδείας των ελληνοπαίδων, δεν είπε κανένας. Και μάλιστα, κανένας μικρός, σε ένα νταή που ήταν παντοδύναμος και αποφασισμένος.

Το ΟΧΙ, κύριε βουλευτά της Νέας Δημοκρατίας, ήταν μια απόφαση διακήρυξης του δικαιώματος του Λαού των Ελλήνων να ζουν Ελεύθεροι, χωρίς επιτροπείες και μειωμένη εθνική κυριαρχία. Καλή τη μοίρα, είχαμε ως κυβερνήτη έναν κορυφαίο που είχε προβλέψει, είχε αποφασίσει και είχε προετοιμάσει τους πάντας. Είχαμε έναν άνθρωπο που κυβερνούσε προβάλλοντας ως Μεγάλη Ιδέα «τον τρίτο Ελληνικό Πολιτισμό» και όχι την Ευρώπη των Γερμανών και των Τραπεζιτών.

Δεν ήταν ο αγώνας κύριε βουλευτά που «κατέστησε τη μικρή Ελλάδα παγκόσμιο παράδειγμα ελεύθερου φρονήματος και αξιοπρέπειας», όπως είπατε. Ήταν η απόφαση να δώσουμε τον αγώνα. Και ήταν το αγκάλιασμα της απόφασης που ανέδειξε το φρόνημα των Ελλήνων. Ο αγώνας δόθηκε στη συνέχεια, κύριε βουλευτά της Νέας Δημοκρατίας, και κατέστησε τους Έλληνες στρατιώτες παραδείγματα ηρωισμού και τους Έλληνες αξιωματικούς παραδείγματα σχεδιασμού επί του πεδίου της μάχης. Και βέβαια, κύριε βουλευτά της Νέας Δημοκρατίας, Ηρωισμός χωρίς Φρόνημα δεν υπάρχει. Ούτε σωστός σχεδιασμός και υλοποίηση χωρίς προετοιμασία και πίστη.

Με την «εμφύλια, αδελφοκτόνα σύγκρουση που ξέσπασε αμέ

σως μετά την απελευθέρωση, και εμπόδισε την Ελλάδα να θεραπεύσει γρήγορα τις βαθιές πληγές της Κατοχής», που γράφετε δεν θα ασχοληθώ σήμερα. Θα πω μόνο ότι, το 1943, μεσούσης της Γερμανικής κατοχής, ο Βελουχιώτης και οι συν αυτώ, υλοποιώντας αποφάσεις της Κ.Ε. του ΚΚΕ έκαναν εκκαθαριστικές επιχειρήσεις ανά την Ελλάδα, σκοτώνοντας και διαλύοντας ένοπλες αντιστασιακές ομάδες (πολύ πριν φτιαχτούν τα τάγματα ασφαλείας) και έσφαζαν αμάχους για παραδειγματισμό και εκδίκηση. Ο εμφύλιος, λοιπόν, ΤΟΤΕ ξεκίνησε και τον ξεκίνησαν αυτοί που εσείς σήμερα χαϊδεύετε, την ώρα που ο κόσμος ολόκληρος τους περιθωριοποίησε.

Σας καταλαβαίνω βέβαια, γιατί θα ήταν θεμελιώδης αντίφαση να επαινέσετε το ΟΧΙ, όταν εσείς και το κόμμα σας ψηφίσατε σταθερά υπέρ του ΝΑΙ σε κάθε μνημόνιο που ήρθε προς έγκριση στο κοινοβούλιο. Επιτρέψτε μου όμως να μη  συμφωνώ μαζί σας και να μπορώ να εκφράζω (ακόμα) τη διαφωνία μου.

Η ΠΛΗΡΗΣ ΔΗΛΩΣΗ ΑΝΔΡΙΑΝΟΥ

“Με συγκίνηση και εθνική ανάταση τιμούμε σήμερα την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, την έναρξη του ηρωικού αγώνα των Ελλήνων κατά των δυνάμεων του Άξονα.

Ανατρέχουμε στην εποποιία του 1940 ως πηγή έμπνευσης για τις προκλήσεις της δικής μας εποχής. Παραδειγματιζόμαστε από τον αγώνα που κατέστησε τη μικρή Ελλάδα παγκόσμιο παράδειγμα ελεύθερου φρονήματος και αξιοπρέπειας. Και ταυτόχρονα κρατάμε κατά νου ότι, για μια ακόμη φορά στη μακραίωνη ιστορία του Γένους μας, τις λαμπρές αυτές σελίδες ακολούθησε η εμφύλια, αδελφοκτόνα σύγκρουση που ξέσπασε αμέσως μετά την απελευθέρωση, και εμπόδισε την Ελλάδα να θεραπεύσει γρήγορα τις βαθιές πληγές της Κατοχής.

Απέναντι στους πεσόντες ήρωες του πολέμου ενάντια στον Άξονα και την Εθνική Αντίσταση, αλλά και απέναντι στους επιζήσαντες που έδωσαν το δικό τους αγώνα, χρέος δικό μας είναι να εμπεδώσουμε αυτά τα σπουδαία διδάγματα, συμβάλλοντας ουσιαστικά στην πραγματοποίηση του οράματος μιας Ελλάδας ολοένα και πιο ελεύθερης, περήφανης και ευημερούσας.

Χρόνια πολλά σε όλες και όλους».