Ο τέως Υπουργός και Ακαδημαϊκός Κωνσταντίνος Ι. Δεσποτόπουλος* (εγνωσμένων δημοκρατικών πεποιθήσεων) μιλάει με «καθαρό λόγο» για πρόσωπα και γεγονότα της εποχής που έζησε. Τα όσα αναφέρει, ως γεγονότα και ως αξιολογικές κρίσεις, αποκαλύπτουν το μέγεθος της προσπάθειας που γίνεται για να μάθουν οι Έλληνες την ιστορία τους με στρεβλό τρόπο και να «προσκυνήσουν» σαν είδωλα, δηλωσίες, ρουφιάνους παλαιών συντρόφων τους και πολιτικούς με διαφορετικό πρόσωπο από αυτό που μας παρουσιάζεται.
Διαβάστε τι απάντησε στις ερωτήσεις που του έθεσε, σε μια από τις τελευταίες του συνεντεύξεις, ο δημοσιογράφος Νίκο Θεοδώρου, όπου αναφέρεται στον Μεταξά, στον Πλαστήρα, στον Γεώργιο Παπανδρέου, στον Ανδρέα Παπανδρέου, στον Μακάριο, στον Δημοκρατικό Στρατό, στις δηλώσεις μετανοίας και στο δικτατορικό καθεστώς της 21ης Απριλίου 1967.
1. Για τον Ιωάννη Μεταξά
και το ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου 1940
«Τότε δεν υπήρχε πολιτικός κόσμος. Εκείνο το βράδυ την απόφαση την έλαβε μόνος του και ήτο η ορθή. Το ΟΧΙ, ναι του ανήκει. Προτίμησε τη δόξα από την ατίμωση. Ο λαός απλά ακολούθησε το ΟΧΙ του Μεταξά και στα βουνά της Ηπείρου το έκανε πράξη. Ο θάνατος του υπήρξε μυστήριο. Είναι ιστορικά αληθές ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων τον πένθησε, συμπεριλαμβανομένων και των τότε κομμουνιστών».
2. Για τον Νικόλαο Πλαστήρα
«Υπήρξε τίμιος Αξιωματικός και πολεμιστής. Για τη δράση του στη Μικρά Ασία το 1922 λένε πολλά και έχουν γραφτεί ακόμα περισσότερα και θετικά και αρνητικά. Είναι αλήθεια ότι το 1940 είχε ζητήσει να τα βρει η Ελλάς με τον Άξονα και να μην οδηγηθούμε σε πόλεμο. Ο Πλαστήρας, ο Μαύρος Καβαλάρης όπως έμεινε στην ιστορία ήταν υπέρ του Φασισμού και εθαύμαζε τον Μουσολίνι. Όταν έγινε Πρωθυπουργός το 1944-45 για λίγο χρονικό διάστημα, όλα αυτά βγήκαν στο φως όπως και οι γνωστές επιστολές του από τη Γαλλία όπου ήτο εξόριστος και μιλούσε κατά του Μεταξά και υπέρ του Μουσολίνι και του Άξονα και αυτός ήταν ο λόγος που παραιτήθηκε από Πρωθυπουργός».
3. Για το 1946-49, το ΚΚΕ και τον ΔΣΕ
«Πήγε άδικα χαμένο το Ελληνικό αίμα. Μεγάλο πολιτικό σφάλμα η αποχή του ΚΚΕ από τις εκλογές της 31ης Μαρτίου 1946. Ο ΔΣΕ δεν υπήρχε περίπτωση να νικήσει ούτε μία στο εκατομμύριο και αυτό το γνώριζαν οι ίδιοι οι ηγέτες του. Απόδειξη αυτού, ότι όταν ο Τίτο έκλεισε τις πόρτες μετά την διαφωνία του με τον Στάλιν, μοιραία ήλθε και η ήττα του ΔΣΕ».
Ολόκληρο το θέμα και ένα σύντομο βιογραφικό του Κωνσταντίνου Δεσποτόπουλου θα τα διαβάσετε ΕΔΩ
