Οδεύουμε προς κατάργηση του εορτασμού του ΟΧΙ;

γράφει ο Κωνσταντίνος Α. Δημητριάδης

Δεν υπήρξα ποτέ οπαδός “Θεωριών Συνωμοσίας” αλλά ΔΥΣΤΥΧΩΣ πολλές φορές αποδείχθηκε εκ των πραγμάτων ότι είχα λάθος.
Πρόσφατα παρατήρησα μια έξαρση από πλευράς δημοσιογράφων και δημοσιογραφίσκων της Ελλαδικής Αριστεράς, να προπαγανδίζει με έναν εξόφθαλμα έντονο τρόπο, την “Ημέρα της αποχώρησης των Γερμανών” από την Αθήνα την 12η Οκτωβρίου 1944 και μέχρι τις επόμενες μέρες από την υπόλοιπη κατεχόμενη Ελλάδα – πλην Κρήτης – μετά από 1264 μέρες Κατοχής.
Αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί φυσιολογικό μέχρι ένα σημείο, αν δεν ήταν τόσο μεγάλη και έντονη αυτή η τάση εορτασμού φέτος, για ένα γεγονός ευχάριστο και ιστορικό μεν, αλλά που ουδέποτε στο παρελθόν είχε ξεπεράσει τα όρια μιάς απλής αναφοράς στα δελτία ειδήσεων, των τηλεοπτικών και ειδικά των ραδιοφωνικών καναλιών.
Προχθές σε ραδιοφωνική εκπομπή σε ελλαδικό κανάλι, είχε κληθεί ένας ιστορικός, ο οποίος αναφέρθηκε στην ιστορική σημασία της 12ης Οκτωβρίου ως “ημέρας που θα πρέπει να εορτάζεται”… και ήδη ξεκίνησαν οι μελέτες για να αναδειχθούν γεγονότα για εκείνη την ημέρα κλπ.
Βέβαια όλα αυτά υπό την μουσική επένδυση “Αντάρτικων Τραγουδιών” της περιόδου της Κατοχής.
Όλα αυτά θεμιτά, αν αναλογιστεί κανείς ότι αυτήν την συγκεκριμένη εκπομπή την παρουσιάζουν δύο διαπρεπείς κομμουνιστές.
Όμως δεν μου “κολλούσε” στο όλο σκηνικό η λέξη “εορτασμός”!
Ήδη τα τελευταία χρόνια, στις εορταστικές εκδηλώσεις για το ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου 1940, όλο και περισσότερο γινόταν πιο αισθητή η παρουσία ενός αρώματος Εθνικής Αντίστασης με αναφορές στο Ε.Α.Μ., τον Ε.Λ.Α.Σ., την Ε.Π.Ο.Ν., με τρόπο ώστε να αρχίζεις να μπερδεύεις τους δύο εορτασμούς.
Αλλη εορτή το ΟΧΙ και η 28η Οκτωβρίου που εορτάζεται ανελλιπώς από το 1944 με διάταγμα της Κυβερνήσεως Παπανδρέου, άλλο η επέτειος της Γερμανικής Επίθεσης την 6η Απριλίου 1941 στην Γραμμή των Οχυρών Μεταξά και άλλη η επέτειος της αποχώρησης των Γερμανών από την Αθήνα. Όσο για την Εθνική Αντίσταση δεν είναι ένα στιγμιαίο γεγονός, αλλά ένα γεγονός διαρκείας.
Για ποιό λόγο να μπαίνουν όλα μαζί στην ίδια μηχανή του κιμά;
Δεν μπορούσα να καταλάβω, μέχρι σε μια άλλη εκπομπή, κάποιος “μαρτυριάρης” μίλησε για …”συνεορτασμούς”!
Εκεί πρέπει να έλαμψε το πρόσωπό μου αν και δεν είχα μπροστά μου καθρέπτη. Μπορούσα όμως να το φανταστώ!
Κατέληξα στο συμπέρασμα ερμηνεύοντας τα γεγονότα ότι υπάρχει μια συνωμοτική προσπάθεια που προσπαθεί να υποκαταστήσει την Επέτειο του ΟΧΙ του 1940, με την Απελευθέρωση των Αθηνών το 1944 ή τουλάχιστον να συνεορτάζονται, με ξεκάθαρο αντικειμενικό σκοπό να υποκαταστήσει η μία την άλλη… ώστε μετα από χρόνια να εχει ξεφτίσει το “ΟΧΙ” που είναι ο εορτασμός για την “ΕΝΑΡΞΗ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ” επειδή “μυρίζει ΙΩΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ”, με μια εορτή σαν όλη την Ευρώπη που είναι το “Τέλος του Πολέμου” που μυρίζει “Κομμουνιστική Ανταρτίλα” (φυσικά χωρίς αναφορές στους Ε.Δ.Ε.Σ, Ε.Κ.Κ.Α., Π.Ε.Α.Ν., Ε.Ο.”Μπουμπουλίνα”, κλπ) για τα Ελληνικά μεταπολιτευτικά δεδομένα… (μιας και είναι και κοντά ημερολογιακά…12 και 28 του ιδίου μήνα).
ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ ΓΙΑΤΙ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ “Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ”;;;;;
Και με την συνδρομή των Γκαιμπελικής συμπεριφοράς Μ.Μ.Π. (Π = παραπληροφορησης), πέραν της Αριστεροκρατούμενης Ε.Ρ.Τ., το προχωρούν το πράγμα…
Ποιό φαίνεται να είναι το σχέδιο-σενάριο που επεξεργάζονται μιας και τους κάθεται στο στομάχι η λέξη ΟΧΙ (οι νεο-Αριστεροί έχουν μάθει όπως έδειξε και η μέχρι τώρα πορεία της Κυβέρνησής τους να λένε μόνο ΝΑΙ), πολλώ δε μάλλον τους αναγουλιάζει μόνο και σκέψη του ότι αυτό το ΟΧΙ που εορτάζουμε το είπε ο Εθνικός Κυβερνήτης (που κέρδισε επάξια αυτόν τον τίτλο) Ιωάννης Μεταξάς:
– ΘΑ ΣΥΝΕΟΡΤΑΖΕΤΑΙ ΑΡΧΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ… και θα φροντίσουν στα εορταστικά δρώμενα σιγά-σιγά, να υποβαθμίζεται το ΟΧΙ, προς όφελος της εορτής της Αποχώρησης των Γερμανών από την Αθήνα/Ελλάδα…
Οι εορτές στα σχολεία θα μιλούν περισσότερο περί Κατοχής και με μπόλικη Εθνική Αντίσταση μέσα, ώστε η 28η Οκτωβρίου 1940 να είναι μια απλή αναφορά μαζί με την 6η Απριλίου 1941…
Γιατί άλλο λοιπόν έντεχνα μπλέκουν τον Θανάση Κλάρα, γνωστό ως Άρη Βελουχιώτη, ή Δηλωσία ή Μιζέρια (οι δύο τελευταίες ονομασίες του τις “χάρισε” ο “Ριζοσπάστης”, όταν δεν συμμορφώθηκε με την υπογραφή της Συνθήκης της Βάρκιζας), με τον ηρωϊκό αγώνα του Ελληνικού Στρατού-Λαού εναντίον των Ιταλών Φασιστών στα βουνά της Βορείου Ηπείρου;
Και αντί για το “Παιδιά, της Ελλάδος παιδιά” με την Σοφία Βέμπο ακούμε από τα κανάλια κυρίως του Ραδιοφώνου, το “Στ’ Άρματα Στ’ Άρματα” ;;;
Σατανικό ε;
Αντεθνικά σατανικό ε;
Ίσως ΟΛΑ να είναι στο Μακιαβελικό μυαλό μου και να μην ισχύει τίποτα τέτοιο…
Ίσως και να είμαι υπερβολικά καχύποπτος…
Ένας τρόπος υπάρχει να μην βγω αληθινός στις υποψίες μου! 
– Να εορτάζουμε κάθε χρόνο και πιό μαζικά την 28η Οκτωβρίου.
– Να μαθαίνουμε στα παιδιά μας, τι έκανε στις 3 το πρωΐ εκείνης της ημέρας ο Ιωάννης Μεταξάς.
– Να ενημερώνουμε χωρίς φανατισμό, όλους όσους είναι παραπληροφορημένοι – και είναι πολλοί –  ποιός ήταν ο Ιωάννης Μεταξάς.
– Να τονίζουμε με περηφάνια το γεγονός ότι εμείς ως Έλληνες είμαστε οι μοναδικοί στον Κόσμο που εορτάζουμε την έναρξη ενός Πολέμου και όχι το τέλος του!
Μόνο έτσι θα αποφύγουμε – με αυτούς τους αποδομητές της ιδέας του Ελληνισμού που μπλέξαμε – σύντομα να εορτάζουμε την Νίκη των Ρώσων στο Στάλινγκραντ και να κάνουμε μνημόσυνο στους Πέρσες που χάθηκαν από την σάρισσα του Ιμπεριαλιστή Μεγάλου Αλεξάνδρου…
Και μόνο τότε η Ν.Τ.Π. θα καταλάβει ότι όσο κι αν μας έχουν μειώσει το βιοτικό μας επίπεδο, εμείς συνεχίζουμε να τιμούμε και τους ΗΡΩΕΣ μας και τους ΝΕΚΡΟΥΣ μας και το ΓΕΝΟΣ μας…
ΔΕΝ ΘΑ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΕΥΚΟΛΑ ΖΑΦΤΙ..