γράφει ο Πολύδωρος Ιππ. Δάκογλου
Από την μεταπολίτευση και μετά, υπό τον μανδύα του κοινοβουλευτισμού, ένα μονοκομματικό καθεστώς κυβερνά την Ελλάδα. Ένα καθεστώς όπου, οι αρχηγοί των κομμάτων είναι και ιδιοκτήτες τους συγχρόνως.
Τα ηγετικά στελέχη, αυτών των κομμάτων, αρκούνται στο μερίδιο εξουσίας που τους έχει παρασχεθεί δημιουργώντας και αυτοί την δική τους αυλή. Δηλώνουν πίστη στον αρχηγό και ελπίζουν πως ίσως, σε ένα διάλλειμα της οικογενειοκρατίας που χαρακτηρίζει την πρωθυπουργική παράδοση της μεταπολίτευσης, θα υπάρξει μια χαραμάδα και μια συγκυρία για να ξεπεταχτούν και αυτοί, δημιουργώντας τον δικό τους πρωθυπουργικό κλάδο.
Αρκεί να θυμηθούμε τα ονόματα των πρωθυπουργών για να πεισθούμε ως προς το αληθές του ισχυρισμού.
Καραμανλής Κωνσταντίνος και Καραμανλής Κώστας.
Παπανδρέου Αντρέας και Παπανδρέου Γιώργος.
Μητσοτάκης Κωνσταντίνος και (τώρα προωθούν τον υιό) Κυριάκος Μητσοτάκης.
Τα διαλείμματα Σημίτη και Σαμαρά χρειάσθηκαν για να προλάβουν να προετοιμασθούν οι γόνοι.
Τρεις οικογένειες με κοινά χαρακτηριστικά. Διοίκησαν τα κόμματά τους ποδοπατώντας τα υπάρχοντα καταστατικά, διαγράφοντας, με προσωπικές αποφάσεις, στελέχη που εξέφρασαν διαφορετικές απόψεις, έθρεψαν την διαπλοκή, χρέωσαν την Ελλάδα αλλά και τα ταμεία των κομμάτων τους και υπηρέτησαν με συνέπεια τα συμφέροντα των προστατών τους.
Το χειρότερο όμως απ’ όλα είναι η πολιτική, εγκατάλειψης των αξιών του Ελληνισμού, που εφαρμόζουν. Μια πολιτική που επιφέρει διαστροφή του τρόπου σκέψης της κοινωνίας και την ωθεί προς την υποταγή σε υπερεθνικά σύνολα, που τους τα επιβάλλουν.
Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, είναι τα δύο κόμματα που κυβέρνησαν την Ελλάδα από το 1974.
Διαμόρφωσαν συνθήκες απαξίας της Εθνικής Συνείδησης και εικόνα ανυποληψίας για το Εθνικό κράτος.
Μετέτρεψαν την αξία της αμοιβής των εργαζομένων σε αρπαχτή επιδότησης της ήσσονος προσπάθειας.
Προώθησαν τον οδοστρωτήρα των μετριοτήτων εις βάρος της ανάδειξης των αξίων.
Παραποίησαν τις έννοιες, αντιστρέφοντας την ερμηνεία τους.
Κατασκεύασαν ένα αξιακό και νομικό σύστημα όπου, τα λαμόγια κερδίζουν και οι έντιμοι αποτελούν αγορά προς εκμετάλλευση.
Επέβαλαν λεξιπενία και εισαγωγή ξένων λέξεων στη γλώσσα που μιλάμε και γράφουμε, αποκλείοντάς μας από το πνευματικές μας ρίζες και καθιστώντας μας έρμαια της εικόνας, της επιφανειακής σκέψης και των κατωτέρων ενστίκτων.
Οι τρεις οικογένειες που μας κυβερνούν, από την μεταπολίτευση και μετά (για να μην αναφερθώ στην παρουσία τους και πριν την επταετία των συνταγματαρχών) ταυτίσθηκαν στους στρατηγικούς τους σχεδιασμούς και σε κάτι ακόμη. Ώθησαν την κοινωνία προς την παρακμή. Την έσπρωξαν προς τα αριστερά λέγοντας πως αυτό είναι πρόοδος.
Πρόοδος λοιπόν οι χιλιάδες διορισμένοι που ρουφούσαν το αίμα της οικονομίας. Πρόοδος η πορνεία των όμορφων κοριτσιών που έμαθαν να διαγωνίζονται για την πρωτιά στο «ποιανής το κρέας είναι πιο ποθητό». Πρόοδος το να μπαίνεις στα πανεπιστήμια με απολυτήριο βαθμό 2 ή 4. Πρόοδος το να έχουν οι Έλληνες λιγότερα δικαιώματα από τους ξένους που μπαίνουν παράνομα στη χώρα τους. Πρόοδος η αναγνώριση ως εθνικών αγωνιστών, των σφαγέων χιλιάδων αθώων και ανυπεράσπιστων Ελλήνων. Πρόοδος η υποδούλωση του ελεύθερου φρονήματος των Ελλήνων, υπό την απειλή της περιθωριοποίησης και της ες αεί ρετσινιάς του οπισθοδρομικού ή του οπαδού των ιδεολογικών ρευμάτων του μεσοπολέμου. Πρόοδος η αποκήρυξη κάθε αξίας και τρόπου ζωής που οδήγησαν τους Έλληνες να ελευθερώσουν το τμήμα των ελληνικών εδαφών όπου συγκροτήθηκε το σημερινό ελλαδικό κρατίδιο.
Οι τρεις αυτές οικογένειες δημιούργησαν ένα cluster πολιτικοϊδεολογικό και, ως εκπρόσωποι του συστήματος της παγκοσμιοποίησης, εξασφάλισαν την ηγεμονία επί του Λαού των Ελλήνων. Ενός ξεχωριστού Λαού, με ψυχή αθώου παιδιού.
Μας κυβερνά ένα μονοκομματικό καθεστώς συμφερόντων που ζει και υπάρχει υφαρπάζοντας την ψήφο και εκμαυλίζοντας τους δυναμικότερους από εμάς. Κάτι ανάλογο δηλαδή (σε μικρογραφία) του cluster που έχουν δημιουργήσει για να κυβερνούν τον κόσμο οι οικογένειες των Ρότσιλντ, των Ροκφέλερ και λοιπών….
