γράφει η Ιπποδάμις Ελλάνια
Οι εγγονές του Ωκεανού, έδιναν ανθρώπινη μορφή σε καταστάσεις και χαρακτηριστικά της θάλασσας.
Είχαν τη δύναμη να αγριεύουν τη θάλασσα αλλά και να την γαληνεύουν όποτε ήθελαν. Περιχαρείς για την αθανασία τους, συνόδευαν τά άρματα των ενάλιων θεών.
Οι Νηρηίδες δεν επέτρεπαν στις θνητές να τις συναγωνίζονται στην ομορφιά και τη γοητεία. Οι παραδόσεις τις θέλουν να περνούν το χρόνο τους χορεύοντας και κολυμπώντας παρέα με δελφίνια.
Άλλοτε πάλι, τις παρουσιάζουν ανακαθισμένες σε θρόνους ή βράχους να τραγουδούν, να υφαίνουν ή να περιποιούνται τα μακριά μαλλιά τους.
Η Νηρηίδα Αγαύη ήταν γνωστή για την υπερηφάνεια της, τη μεγαλοπρέπειά της και τη λαμπρότητά της που σέβονταν και αναγνώριζαν όλοι.
Η Ακταία ήταν υπεύθυνη για το διακανονισμό των σχέσεων της θάλασσας με τις ακτές, όπως μαρτυρά και το όνομά της.
Η Αλία όπως επίσης φαίνεται απ’ το όνομά της, ήταν υπεύθυνη για τα ψάρια της θάλασσας. Μαζί με τον Ποσειδώνα απέκτησε 6 γιους και μια κόρη, τη Ρόδο, από την οποία πήρε το όνομά του το μεγαλύτερο νησί των δωδεκανήσων.
Η Νηρηίδα Αλιμήδη, είχε υπό την κυριότητά της ένα μεγάλο μέρος της θάλασσας.
Η Νηρηίδα Γαλήνη έφερνε νηνεμία στις θάλασσες και γαλήνευε τα νερά τους.
Η Γλαυκή ήταν η προσωποποίηση των γλαυκών υδάτων, δηλαδή των ανοιχτόχρωμου γαλανού νερού της θάλασσας.
Η Νηρηίδα Δωρίδα, όπως και η συνονόματη μητέρα της, ήταν υπεύθυνη για το θαλάσσιο ζωικό βασίλειο
Η Δωτώ είναι μία από τις 32 Νηρηίδες που παρουσιάζει ο Όμηρος στην Ιλιάδα να έρχονται από τα βάθη της θάλασσας στην ακτή της Τρωάδας, προκειμένου να θρηνήσουν μαζί με τη Θέτιδα το χαμό του γιου της Αχιλλέα.
Η Ερατώ ήταν διάσημη για την ικανότητά της στο χορό και είχε αναπτυγμένη τη χάρη του έρωτα.
Η Νηρηίδα Ευαγόρη σύμφωνα με το όνομά της, είχε εξαιρετικές ικανότητες στο λόγο.
Η Ευδώρη ήταν δημοφιλής και ξακουστή για τα γενναιόδωρα και πλουσιοπάροχα δώρα της.
Η Ευκράτη επέφερε την ηπιότητα στα φουρτουνιασμένα κύματα
H Ευλιμένη καθιστούσε τα λιμάνια καλά για προσάραξη.
Η Ευπόμπη βοηθούσε τους κυβερνήτες των πλοίων να κυβερνούν καλά τα καράβια τους.
Η Νηρηίδα Ηιόνη ήταν υπεύθυνη για τους κόλπους των παραλίων.
H Θεμιστώ περιώνυμη για τη σύνεση και τη δικαιοσύνη της.
Η Θόη είχε τη δυνατότητα να θολώνει και να ταράζει τα νερά των θαλασσών και των ωκεανών.
Η Νηρηίδα Κυματολήγη, είχε την ευχέρεια να λήγει, δηλαδή να σταματά τα κύματα της θάλασσας.
Η Κυμοδόκη από την άλλη πλευρά, είχε τη δύναμη να φέρνει τα κύματα.
Η Κυμοθόη τάραζε και δυνάμωνε το κύμα όποτε ήθελε.
Η Κυμώ ήταν η Νηρηίδα που μπορούσε να γεννήσει τα κύματα.
Η Μελίτη, από την οποία πήρε το όνομά της το νησί Μάλτα, σύχναζε κοντά στο ομώνυμο νησί
