Ένα κείμενο που αξίζει να το φυλάξουμε και να το κάνουμε στοιχείο της ψυχής μας. Τα έχει όλα μέσα του. Την Αλήθεια… Την περιγραφή της στιγμής… Την ερμηνεία του γιατί ειπώθηκε και πως έγινε πράξη… Το μεγάλο ερώτημα της μνήμης που εξασθενεί… Την υπενθύμιση της νέας απειλής… Την προσφορά μας στην ανθρωπότητα… Την «μαγική συνταγή» για να κρατάμε ζωντανό το ΟΧΙ που είπε ο Μεταξάς εκφράζοντας τη θέληση του Λαού των Ελλήνων. Μια συνταγή κρυμμένη στην τελευταία φράση του κειμένου που ανάρτησε, ανήμερα την σήμερα η Elena Namini στον τοίχο της, στο Face Book. «Στον αντίλαλο του ΟΧΙ. Αν λίγο προσπαθήσουμε, θα τον ακούσουμε»!
ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ
«Μικρή η Ελλάδα, μεγάλο το ΟΧΙ, όταν στηρίζεται στην ομοψυχία και το πάθος για Ελευθερία. “Αντίσταση μέχρι εσχάτων”. Τίποτα δεν εμπόδισε το ΟΧΙ να απλωθεί πάνω απ’ όλη την Ελλάδα! Το πήρε ο αγέρας και το μετέφερε πάνω απ’ την θάλασσα και ως ψηλά στα βουνά. Το πήραν τα παιδιά και το έτρεξαν στα σοκάκια, σώπασαν τα παιχνίδια και γίναν όλοι στρατιώτες!
Ένας αντίλαλος ομοψυχίας ήταν εκείνο το ΟΧΙ, το έναυσμα για αγώνα, για πάλη ενάντια στον φασισμό και ναζισμό, για τα ιερά και όσια της πατρίδας, της κάθε σπιθαμής.
Σαν σήμερα το θυμόμαστε και θεωρούμε την ανάμνηση αρκετή! Αρκεί μιας μέρας θύμηση, για να ξεπληρώσουμε το βάρος της τιμής που μας πρόσφεραν με αυτοθυσία εκείνοι οι Έλληνες; Νέοι και γέροι. Γυναίκες και παιδιά. Το Έθνος των Ελλήνων θυμάται, τιμά, γιορτάζει, την Εθνική μνήμη! Μια μνήμη φυλαχτό που θα μπορούσε να σημαίνει τα πάντα ή και τίποτα! Η μνήμη μιας γενιάς, που η οικουμενικότητα των ημερών μας την νοθεύει και την εκσυγχρονίζει με την ομογενοποίηση. Οι εθνικές μας αξίες και μνήμες έγιναν οικουμενικές.
Δεν είναι όμως μόνο μια ημερομηνία στο καλεντάρι, δεν είναι μύθια, είναι αλήθεια. Φυλακισμένα στην ψυχή μας. Πώς να τα νοιώσεις αν δεν έχεις γαλουχηθεί μ΄αυτά, αν δεν συλλάβισες ποτέ λίγους στίχους σε μια Εθνική επέτειο!
Τιμή και σεβασμός στο Έπος του ’40. Στο πάθος της Βέμπο. Στον αντίλαλο του ΟΧΙ. Αν λίγο προσπαθήσουμε, θα τον ακούσουμε!»
Elena Namini
