Του έσπασαν το χέρι, τα ζυγωματικά και τη μύτη. Έχει 6 ράμματα στο κεφάλι και του λείπει ένα δόντι…

137
Φωτογραφία αρχείου από επεισόδια οπαδών

Ήταν 5 εναντίον ενός. Πέντε νεαροί εναντίον ενός πενηντάρι. Τον έριξαν κάτω και τον κλωτσούσαν στο πρόσωπο. Τον έστειλαν 12 ώρες στο χειρουργείο Και όλα αυτά γιατί ήταν αστυνομικός….

Η ΚΟΡΗΣ ΤΟΥ ΤΡΑΥΜΑΤΙΑ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ

«Ο πατέρας μου ήταν μέτρα στο γήπεδο και τώρα είναι στο χειρουργείο του 401. Γιατί;

Έπαιζε η ΑΕΚ με τη Λαμία. Ο μπαμπάς μου είναι αστυνομικός. Είναι 50 χρονών. Στο σώμα βρίσκεται από το 1993. Την Κυριακή, λοιπόν, χτυπήθηκε κατά τη διεξαγωγή του αγώνα. Ήταν έξω από το γήπεδο, στο ημίχρονο και απλά στεκόταν όρθιος στο δρόμο. Όταν 5 άτομα με κουκούλες στο πρόσωπο και διακριτικά της ΑΕΚ έτρεξαν προς το μέρος του, του έριξαν με ένα λοστό στο χέρι, έπεσε κάτω και μέχρι ο συνάδελφός του να καταλάβει τι συμβαίνει, τον κλωτσούσαν στο πρόσωπο.

Ο μπαμπάς μου από την Κυριακή το βράδυ είναι στο 401 με σπασμένο ολοκληρωτικά βραχίονα στο χέρι το οποίο χρειάζεται χειρουργείο για να μπει λάμα. Με σπασμένη μύτη και ζυγωματικά. Με ένα δόντι να λείπει και 5 ράμματα στο κεφάλι! Αύριο θα κάνει ένα 6ωρο χειρουργείο για το πρόσωπο και μετά ένα για το χέρι. Θα μπουν όλα πλαστικά στη μύτη και τα ζυγωματικά και ο γιατρός θα προσπαθήσει να ισιώσει το μπροστινό μέρος του προσώπου, το οποίο έχει έρθει ελαφρώς μπροστά».

Και οι συνάδελφοί του; Πως αντιδρούν σ’ αυτά που γίνονται; Τα λόγια τους δεν τα λαμβάνει κανένας υπ’ όψη. Ούτε η Πολιτική Ηγεσία, ούτε η Φυσική Ηγεσία. Προφανώς τους θεωρούν αναλώσιμους. Σάκους του μποξ, παθητικούς εκπαιδευτές ανταρτών πόλεων και ζωντανούς στόχους για τρομοκράτες.

Γράφουν για το συμβάν στην ιστοσελίδα policenet: «Τι και αν φωνάξαμε για την κατάσταση στα γήπεδα. Η πολιτεία έκανε πως ακούει και μετά γύρισε πλευρό παγερά αδιάφορη. Αλλά εμείς μέχρι πότε θα δεχόμαστε να μετράμε τραυματίες. Πότε επιτέλους θα πούμε “Όχι. Είναι εξοργιστικός ο τρόπος που οι αστυνομικοί χρησιμοποιούνται διαρκώς ως σάκος του μποξ για να ξεσπούν όλοι οι ανεγκέφαλοι, τα αυτιά των οποίων χαϊδεύουν διάφοροι. Αυτό σταματάει ΣΗΜΕΡΑ.”

Χθες ήταν ο συνάδελφος, αύριο μπορεί να είσαι εσύ…»